Wat is er toch gebeurd met die Groningse band die zulke lekkere poprock ten gehore bracht. Drie man op een podium die de pan uit rockten met catchy melodieën en lekkere refreinen. Vanuit het niets kwamen ze in 2008 opstomen maar waar zijn ze gebleven? Een interview met de gasten van Duroc over hun stormachtige opkomst, de stilte die volgde en de wederopstanding die aanstaande is.

Het is die band van die stickers. Overal hingen ze in de stad: ‘You Rock? Duroc!’ Vele zijn verdwenen maar sommige hangen er nog. Duroc werd eind 2006 geformeerd door Robert ten Caat (lead vocalist en gitaar), Yde Blaauw (basgitaar en backing vocalist) en Janco Klijnstra (drums). Medio 2010 is daar Chiel Busscher (toetsen en backing vocalist) aan toegevoegd. De bandleden kenden elkaar niet voordat ze Duroc formeerden en dat beschouwen ze als voordeel. Ze kunnen daardoor kritischer naar elkaar zijn of zoals Yde het breed lachend formuleert: “Ik kan zo bot zijn tegen mijn collega-bandleden als ik maar wil.” Dat belooft wat voor de rest van het interview.

Kickstart
Janco: “We zijn eind 2006 begonnen en al vrij snel hadden we ons eerste EP’tje te pakken (Place Duroc, red.). We hadden al behoorlijk wat materiaal liggen en besloten om dat bij Pieter Kloos in Eindhoven af te mixen. Yde: “Je kunt wel stellen dat we snel iets wilden opnemen. We waren niet ervaren in het goed opnemen en perfect afmaken van nummers. Het was gewoon een kickstart. Janco: “Pieter Kloos was een producer die zei waar het op stond en achteraf hadden we nog beter naar hem moeten luisteren.”

Robert: “We waren heel netjes in de studio. Als je terugluistert wat we opgenomen hadden dan klonk dat veel TE netjes. Dat moest afgebroken worden.” Yde: “We hadden zelf ook wel door, het is wel heel poppy en heel netjes wat we doen. Pieter Kloos, die onder andere werkte met Peter Pan Speedrock, was op dat moment een prima keuze om het wat rauwer te maken.”

Janco: “Achteraf is dat ook goed gelukt. Op dat plaatje hebben we uiteindelijk heel lang geteerd tot december 2008 aan toe. Met name ook door het nummer September. Toen we in de kelder van Vera speelden, zong de hele toko het refrein mee. Dat was erg gaaf. Hoogtepunten waren Eurosonic, Vera, voorprogramma Blood Red Shoes, Radio 3FM, KINKFM, drie keer Simplon in één jaar, September op de verzamel-cd Slag van Groverpop en natuurlijk de Melkweg in Amsterdam.”

Het vervolg
Janco: “Eigenlijk moest het toen zo’n beetje gebeuren.” Yde: “Zo voelde het wel. Je hebt leuke nummers. Het eerste cd’tje was hartstikke cool en we hadden gave optredens gedaan. Dan wil je niet een stap terug. Wel een stap terug om tijd te nemen om nummers te schrijven, dat is prima, maar daarna wil je verder waar je gebleven was. We wilden doorpakken.”

Dat lukte helaas niet. Guido Aalbers, die onder andere gewerkt heeft met Counting Crows, Muse, Coldplay, en Franz Ferdinand, werd bereid gevonden om met Duroc de nieuwe EP Since You’ve Been Around op te nemen. De tweede EP, Since You've Been Around, had echter niet de uitwerking waar de band op had gehoopt.

Yde vertelt: “Moet je je voorstellen: wij waren lekker aan het optreden, we hadden een cd’tje die we naar onze mening echt fantastisch aan het opnemen waren en die hadden we gereleased en toen gebeurde er niks...”

Even valt er een stilte, waarna Janco vervolgd: “Het gekke was ook dat we een paar maanden later er achter kwamen dat het eigenlijk niet het geluid was wat we wilden.” Robert: “Het was weer te lief, hè. Het was weer te netjes qua inspelen. Deze EP was een lief gemixt plaatje en achteraf minder authentiek.”

Identiteitscrisis
Janco: “Het live optreden daarna bij Roosmarijn op 3FM ging leuk met Since You’ve Been Around en Love Song maar we hadden de indruk dat dat geluid het nog niet helemaal was.” Yde: “Toen begon eigenlijk onze identiteitscrisis. We hadden volledig gekozen voor dat plaatje met Guido Aalbers. De opnames met hem verliepen uitstekend en hij had goede input; we waren allemaal erg enthousiast. En dan kom je er later achter dat dat pad toch niet voor je werkt. Dan ga je op zoek: Wil je dan nog poppy-er, nog commerciëler dat het wel werkt? Maar ja, dan verkoop je je ziel.”

Duroc was zeker niet bereid haar ziel te verkopen. Ontevreden als de bandleden waren over het geluid van Since You’ve Been Around, waren ze vast van plan om nieuw materiaal te ontwikkelen en een nieuw geluid te creëren. Al kwam daar eerst nog wel een aangename maar ook vertragende factor tussendoor.

Janco: “We hadden dus net besloten om een tijdlang niet live te spelen maar alleen maar liedjes te gaan schrijven. We gaan alleen maar schrijven, schrijven, schrijven, schrijven! En toen… werden we geselecteerd voor de Grote Prijs van Nederland.”

De bandleden rollen zowat van hun stoel van het lachen. Ze kwamen uiteindelijk tot de kwartfinale van de Grote Prijs van Nederland.

‘Soul Searching’
Het laatste wapenfeit van Duroc was een optreden op het Gideon Music Festival in 2009 en toen werd het stil. De identiteitscrisis zette door en Duroc wist nog steeds niet welke kant ze op moest met haar geluid. Wat hebben ze in de tussentijd tussen september 2009 en nu gedaan? Zijn ze in die anderhalf jaar uit elkaar geweest? Een break ingelast?

Yde: “Nee, we zijn al die tijd gewoon door blijven spelen.” Janco: “Ik hekel het woord een beetje maar het was één groot lang stuk ‘soul searching’. We zijn er continu mee bezig geweest. In eigen beheer zijn we doorgegaan met het schrijven en opnemen van nieuwe muziek samen met onze geluidsman Lammert. Yde: “Lammert Sietsma van 050RECORDS is onze steun en toeverlaat en komt zelfs op de raarste tijden opdagen om ons geluid te doen.”

Duroc ging dus verder met het schrijven van nieuwe nummers. Daarbij wilden de bandleden graag wat Hammond-partijen toevoegen. Ze kwamen er achter dat het toevoegen van een toetsenist, de noodzakelijke extra laag creëerde en meer mogelijkheden voor de nieuwe nummers.

Rock Trio wordt Kwartet
Janco: “Vanaf dag één zijn we een soort rock-trio geweest en hebben we nooit echt de behoefte gehad om er iemand bij te halen. Maar we wilden de toetspartijen ook graag live doen, dus moest er een toetsenist bij. We zijn toen een toetsenist gaan zoeken en dat was gewoon onbegonnen werk. Uiteindelijk zijn we via via bij Chiel terecht gekomen.”

Chiel: “Ik kwam binnen en ik dacht, ik ga gewoon meespelen. Ik ga niks zeggen, ik speel gewoon wat ze willen. Na de derde keer vroeg Yde me: Wat vind je er nou eigenlijk van? Toen zei ik: Het is wel een beetje standaard allemaal. Het is niet zo uitdagend, er zit niet zoveel pit in. En toen vroegen ze me wat er volgens mij moest gebeuren. Toen zijn we met long-lists begonnen, welke kant we op wilden. Daar weer short-lists uit gemaakt. Welke klanken willen we en welke klanken willen we vooral niet? En daarmee zijn we aan de slag gegaan.” Janco: “En toen konden we weer helemaal opnieuw beginnen.”

Chiel: “Duroc is op dit moment een artistieke popband die meer zoekt in liedjes dan alleen het publiek vermaken.” Janco: “Dat is wel de essentie. We schreven naar wat we dachten wat me moesten doen voor het publiek. Zeker toen in de studio in Baarn, waren we erg commercieel bezig.” Robert: “Maar daar werd je dan ook toe gedwongen. Er werd gewoon gezegd: er moet een intro voor. We doen het maar omdat de producer dat verwacht. Er zat niet zoveel diepgang in die nummers. Dat was voor mij wel een innerlijke strijd.” Chiel: “Je moet kunnen blijven geloven in wat je speelt en niet dat je iets schrijft wat een beperkte houdbaarheid heeft. Niet alleen voor het publiek maar ook voor jezelf. Robert: “We zijn nog opbouwende maar we spelen zo meteen alleen maar nummers die we zelf tof vinden.”

Het nieuwe geluid
Janco: “Je stelt jezelf op een gegeven moment weer een doel. Dan moet er weer een set af zijn en inmiddels is die set klaar. Toen zijn we weer een aantal optredens gaan regelen. De eerste try-out was nog een beetje wankel, wat onrustig. Het was onwennig om überhaupt weer op het podium voor een publiek te staan.” Yde: “Ook voor het eerst in dit format.” Chiel: “Ik vond het raar om vanuit de oefenruimte ineens met jullie op het podium te staan.”

Chiel vervolgt: “Ik denk dat we nu qua geluid ergens tussen dEUS, Arctic Monkeys, Placebo en Arcade Fire zitten.” Janco: “Ik vind het tegenwoordig steeds moeilijker om bands in een bepaald genre in te delen en dat geldt ook voor onszelf. Ik denk dat je het beter kan scharen onder een donkerder geluid als dEUS, een stem die wat meer op Placebo lijkt met veel samenzang en melodie. Ik denk dat je dan een betere omschrijving van onze band hebt dan met een genre.”

Robert: “We krijgen soms te horen: jullie klinken wel een beetje als de Smiths van begin jaren ‘80. Dat was enigszins nostalgische popmuziek met een lul van een zanger.” Yde, sarcastisch: “Oh, dat hebben wij ook, dus dat kan kloppen.” Janco: “Maar ook met wat meer elektronische invloeden erin, zoals de Talking Heads ook hadden.” Yde: “Zoals je merkt, hebben we een heel eenduidige mening over ons geluid…” Janco: “Good luck, getting that on paper. Het is lastig om onszelf in een hokje te plaatsen. Laat de mensen maar langskomen en laat ze het zelf maar uitvinden. We willen op dit moment gewoon graag veel spelen en deze nieuwe set aan heel veel mensen laten horen. Chiel: “Het is gewoon een gave set!” Janco: “Het is een te gekke set!”

Donderdag 26 mei aanstaande speelt Duroc in Simplon vanaf 20:30. Oordeel zelf waar het nieuwe geluid van Duroc op lijkt en of hun nieuwe set te gek is. Toegang is gratis. Wees erbij of wees vierkant! Meer informatie over Duroc vind je hier of check de MySpace-pagina van de band voor een voorproefje van hun muziek.