Op vrijdag 3 juni vond de finale van de POPgroningen Talent Award plaats in Simplon. Zes finalisten streden daar om een podiumplaats op Eurosonic 2012, plus de kans om te mogen spelen voor een jury van programmeurs tijdens de Sena POPnl Performers Awards in de Melkweg in Amsterdam. Daarnaast zou de winnaar een coachingproject aangeboden krijgen, evenals de opname van een EP en een videoclip. Na een spannende finale was het werkelijk gissen wie de jury als winnaar zou bestempelen.
Normaal gesproken worden individuele bands op een concertavond niet zozeer met elkaar vergeleken maar eerder op hun individuele merites beoordeeld. Nu is het anders omdat er van zes bands maar één de beste kan zijn. Voor de jury (waar onze eigen pop-verslaggever Nargiza ook onderdeel van uitmaakt) een lastige taak want de kandidaten zijn zeer divers: er is hiphop (Danksie); hardrock (Tyler's Gone), progrock (Dusk); singer-songwriter (Lais en Sascha); en britpop-achtige indiepop (Rococo). Het zal appels met peren vergelijken worden.
Simplon is ruim voor aanvang van het eerste optreden vrij vol en het is overduidelijk dat elke band een hele schare aan vrienden en familie heeft meegenomen. Er lopen hier vanavond ook een hoop trotse ouders rond. Mocht men nog niet weten wie de organisatie is achter de POPgroningen Talent Award; zodra ze de zaal betreden is het helemaal duidelijk. Alle Simplon-medewerkers dragen POPgroningen t-shirts, overal hangen POPgroningen-vlaggen en er is een groot beamer-scherm die jubelend de nieuwe POPgroningen-website introduceert.
Maar uiteindelijk draait het natuurlijk om de acts, wat de host van de avond, Groninger hiphop-ster Kraantje Pappie, ons ook vertelt. Hij herinnert iedereen er nog eens aan hoe belangrijk het vooral is om als winnaar voor de jury van programmeurs in de Melkweg te staan. Zelfs als je daar niet wint krijg je alsnog een hoop boekingen dus het is echt een buitenkans. Aan de gespannen sfeer de gehele avond kan je het ook merken: er heerst echt het gevoel alsof er een belangrijke voetbalwedstrijd gespeeld wordt.
Danskie mag het spits afbijten. Als gevolg van een loting moet de hiphopper helaas als eerste optreden voor een nog koude zaal. Hij brengt zijn rhymes echter met humor en verve en maakt constant een echte connectie met het publiek. Zijn dj draait lekkere dansbare beats en al gauw is de toon toch wel gezet: hier staat iemand die zichzelf een goede kans geeft om te winnen. Jammer dat de meeste aanwezigen in de zaal niets met hiphop lijken te hebben.
Tyler's Gone wekt vanaf de eerste paar gespeelde maten al het vermoeden dat ze kunnen gaan winnen, maar niet bij de fans van de andere kandidaten natuurlijk. Deze hardrock band die een beetje lijkt op een kruising tussen Queens Of The Stone Age en Foo Fighters, maar zeker ook zijn eigen ding doet, legde zoals zij van tevoren hadden aangekondigd ziel en zaligheid in hun optreden. Zo wist de band haar onervarenheid op het podium – ze bestaan pas sinds een paar maanden – zeer overtuigend weg te spelen. De lat is nu erg hoog gelegd voor de andere finalisten.
Finale PopGroningen Award - Simplon, juni 2011
Lais lijkt in haar hoofd een ander optreden te geven dan het publiek meekrijgt. Zij had beter zichzelf op de gitaar kunnen begeleiden, want haar begeleiding klinkt als een feestband, niet in positieve zin. Het klinkt zelfs alsof de band hierna gelijk door moet naar een bruiloft. Lais kan redelijk goed zingen maar het komt vanavond totaal niet uit de verf. De nummers klinken veel te luchtig en Lais lijkt teveel bezig met flirten met het publiek om echt een overtuigend optreden neer te zetten. Geen kanshebber voor de award.
Dusk maakt progressieve rock. De nummers zijn voornamelijk instrumentaal en eigenlijk echte luistermuziek. De muzikanten van Dusk spelen strak en bouwen hun nummers minimalistisch en kundig op. Helaas bereiken de nummers geen hoogtepunt. Ook wil de frontman als hij de paar spaarzame vocalen inbrengt, teveel klinken als een zanger van een typische emorock band. Bepaald niet origineel en ook niet prettig om naar te luisteren. Al met al een degelijk optreden, maar het dak van Simplon staat er nog.
Het is misschien wat gedurfd om te zeggen, maar singer-songwriter Sascha is verreweg de beste muzikant van de avond. Van alle finalisten is zij de enige die totaal alleen op het podium staat (met uitzondering van één nummer waar ze zich laat begeleiden door één andere gitarist). Met een akoestische gitaar en een fluwelen stem brengt ze wonderschone liedjes waar mensen bewegingloos naar luisteren. Het is helaas wel jammer dat Sascha pas met het laatste nummer van haar set, Sunshine, meer up-tempo gaat spelen. Alleen dan weet zij de aandacht van de hele zaal te trekken.
Rococo mocht de avond, al ware het de hoofdact is, afsluiten. Van dit optreden werd bij voorbaat veel verwacht, daar Rococo al een redelijk gevestigde naam heeft. Het wordt helaas niet waargemaakt. De drie dames van de britpop-achtige indiepop band spelen zichtbaar gefrustreerd en het geheel klinkt niet heel strak. Tot overmaat van ramp is het geluid voor de band niet goed afgesteld, de tweestemmige zang klinkt daardoor schel en onduidelijk. Toch kun je horen dat Rococo veel potentieel heeft en lekkere catchy deuntjes ten gehore brengt. Uiteindelijk toch een goede kanshebber voor de award.
Rond één uur 's nachts, een half uur na het laatste optreden, komt de jury kort maar krachtig met zijn soms harde oordeel, wat bij het publiek regelmatig tot een klein fluitconcert en boegeroep leidt. Na eerst van alle acts de goede en slechte dingen te noemen wordt Tyler's Gone tot winnaar van de POPgroningen Talent Award uitgeroepen. Als extra verrassing krijgen ze op dat moment te horen dat ze gelijk de volgende week al op toer gaan. In de zaal heerst een beetje vreugde, maar vooral teleurstelling. De meeste mensen zijn toch echt fan van één van de andere kandidaten, maar het is niet anders.