Slim Cessna's Autoclub raast door Vera

Geïnspireerd en inspirerend optreden

Tekst & Foto's: Harold Zijp ,

Amerikaanse bands die aan het eind van hun Europese tour zitten kunnen nog wel eens een uitgebluste indruk maken. Zo niet Slim Slim Cessna's Autoclub dat als een wervelwind door Vera raast en weer een aantal nieuwe fans kan toevoegen aan de groeiende lijst.

Geïnspireerd en inspirerend optreden

Amerikaanse bands die aan het eind van hun Europese tour zitten kunnen nog wel eens een uitgebluste indruk maken. Zo niet Slim Slim Cessna's Autoclub dat als een wervelwind door Vera raast en weer een aantal nieuwe fans kan toevoegen aan de groeiende lijst.

Slim Cessna's Autoclub uit Denver, Colorado is een aparte band. Met maar liefst twee frontmannen - de boomlange charismatische zanger Slim Cessna en de net zo lange en minstens zo intense zanger/banjospeler Jay Munley - brengen ze een gedreven mix van dark country, gospel, punk, gothic en rockabilly. Anderhalf uur lang wordt de halfvolle zaal getrakteerd op een dwarsdoorsnede van de inmiddels vijf studioplaten die de band heeft gemaakt. Ze brengen hun muziek uit op het Alternative Tentacles label van Jello Biafra (Dead Kennedy's) en hun laatste plaat verscheen in maart dit jaar onder de titel Unentitled.


Wat SCAC zo bijzonder maakt is de vermenging van donkere apocalyptische beelden en teksten met het optimisme van hoop, geloof, troost en bevrijding. Als twee rondreizende plattelandspredikers bezweren Munley en Cessna beurtelings het publiek, de band en elkaar waarbij zowel het grote gebaar als het intieme moment niet wordt geschuwd. Om de afstand tussen band en publiek helemaal te laten verdwijnen duikt Slim Cessna af en toe in het publiek om tussen de mensen zijn bezwerende teksten te brengen.

Om hem heen dansen fans die zich behoorlijk laten opzwepen. Even kun je je op zo'n moment wanen in een klein kerkje in het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Dan weer is het de duivel die de boel lijkt over te nemen en gaan teksten over apocalyptische visioenen van dood, verderf, verlies en verdriet. Heftige kost, maar het valt allemaal mooi in elkaar en aan het einde van de show rest tevredenheid over een bijna cathartisch einde waarbij zowel bandleden als publiek letterlijk op de knieen gaan waarna iedereen gezegend de zaal kan verlaten.