Op 11 juni verzorgt Band of Horses een avondvullend programma in de Oosterpoort. Bandlid Tyler Ramsey verzorgt in zijn eentje het voorprogramma. Met een verzameling gitaren speelt hij akoestische liedjes. Daarna krijgt hij gezelschap van de voltallige band en volgt er een fantastisch optreden. Het tweede – of stiekem toch eerste – van de tour.

Singer-songwriter Tyler Ramsey mag het publiek dus opwarmen. Voorzien van drie akoestische gitaren vertolkt hij met zijn vingervlugge tokkelspel allemaal gevoelige liedjes. Het gitaarspel is bewonderenswaardig. Tyler komt echter enigszins verlegen over en raakt al gauw de aandacht van de zaal kwijt. Naast het gitaargeluid delft zijn zang lichtelijk het onderspit en het geroezemoes overheerst. Onterecht. Zijn solo-optreden is zeker de moeite waard.

Wanneer Tyler samen met de gehele bezetting van Band of Horses terugkeert, doet de interesse van het publiek dit ook. Vanavond is officieel het tweede optreden van de tour. Echter heeft de band geen positief gevoel over de avond ervoor. Ze kondigt zelfs aan dat, voor hen, de tour pas echt in Groningen start.

Deze herkansing verloopt dan ook geheel positief. De kenmerkende hoge stem van Ben Bridwell geeft elk nummer een gevoelige lading mee. Het instrumentale gedeelte versterkt dit en zorgt voortdurend voor kippenvelmomenten. Veel nummers lijken iets meer uitgewerkt dan de studioversies. Ben maakt een vrolijke energieke indruk en gooit moeiteloos zijn teksten de zaal in. Zijn stoere getatoeëerde uiterlijk en energieke vrolijkheid vormen een contrast met de vaak gevoelige teksten en melodieën. In het geluid klinkt de emotie door. Deze ontbreekt echter veelal in de houding van de mannen.

Vooral bekende nummers als Is There A Ghost en No One’s Gonna Love You doen het - mede dankzij een hoger meezinggehalte - erg goed. Gedurende het optreden verzoeken individuen in de zaal weinig subtiel om het welbekende The Funeral. Zanger Ben belooft dat ze dit verzoek later op de avond echt inwilligen. Anders zullen ze het pand namelijk niet levend kunnen verlaten. Dat Ben over een goede dosis humor beschikt, is ook duidelijk als hij het zogezegd laatste nummer aankondigt. Hij noemt het een ‘fake last song’ en krijgt hiermee de lachers op zijn hand. Ook benadrukt hij dat ze altijd terugkomen voor de toegift.

Een belofte die de band uiteraard waarmaakt. In de toegift speelt de band ook nog Am I A Good Man. Deze Them Two cover klinkt een beetje soul- of misschien zelfs bluesachtig. Het werkelijk allerlaatste nummer is dan toch publieksfavoriet The Funeral. Deze uitvoering blijkt het lange wachten meer dan waard. Het nummer, dat vooral bekend is door gebruik in films en series, mist zijn uitwerking niet. Ondanks de vrolijke gezichten op het podium blijft het een van de grootste hoogtepunten van de avond. Het publiek en de band zijn het eens: deze herkansing is een fantastisch tweede begin van de tour.