Eurosonic dag 3: hip en dansbaar

Zoveel goede muziek, kiezen is moeilijk

Tekst: Wymer Praamstra en Nargiza Mamadazimova, foto's: André Eggens ,

De Eurosonic vrijdag is ook dit jaar weer een vat vol keuzes. Er zijn te veel leuke bands om te kunnen zien. Een rondje langs de wat hippere dansbare bandjes is dan voor de liefhebber van rock en electro een goede keuze.

Zoveel goede muziek, kiezen is moeilijk

De Eurosonic vrijdag is ook dit jaar weer een vat vol keuzes. Er zijn te veel leuke bands om te kunnen zien. Een rondje langs de wat hippere dansbare bandjes is dan voor de liefhebber van rock en electro een goede keuze.

De zoektocht naar de ultieme dansmuziek begint op vrijdag in de Schouwburg. De prachtige zaal staat goed vol voor het Brandt Brauer Frick Ensemble. Het techno-orkest is in een eerdere recensie op onze site al besproken, maar de unieke muziek en podiumpresentatie mag best nog een keer genoemd worden. Dat het grootste gedeelte van de set wat te ingetogen is wordt ze vergeven.

Balthazar mag zich ook onder het kopje hip scharen tegenwoordig. De Belgen maken een fantastisch dansbare, maar toch ook ontspannen mix van rock, hiphop en een vleugje electro. Elk instrument krijgt de ruimte, waardoor elk bedacht baslijntje, gitaarriedeltje of drumsolotje optimaal uit de verf komt, maar toch levert Balthazar een vol geluid af. Dit paradoxale is een van de dingen die de Belgen zo goed maakt. Huize Maas staat dan ook absurd vol, de neuzen die in de rug prikken en de spetters kwijl van pratende mensen om je heen moet je met zo’n band maar voor lief nemen. (8)


Onbetwist hoogtepunt van het de vrijdag en zelfs van het hele festival is het optreden van El Guincho in de Schouwburg. De prachtige zaal hebben de Spanjaarden natuurlijk al mee, maar om met je muziek de grote zaal zo klein en gezellig te laten voelen moet je heel goed zijn. En El Guincho is heel goed. Beter dan als de Spaanse Animal Collective kun je ze niet omschrijven, ze hebben dezelfde combinatie van beats en gitaren en driestemmige refreintjes, maar gooien daar nog een flinke smak Spaanse ingrediënten bij. Dwingend, swingend en imponerend. Dat de eerste paar nummers bij de opbouw horen wordt gezien de leegloop niet door iedereen begrepen, maar wie tot het eind blijft staan wordt zeker beloond. (8,5)

Anders is het bij The Aikiu
even later in Simplon. Hier is genoeg ruimte om je dansmoves te showen. De muziek leent zich er goed voor, maar heel spannend wordt het geen moment. De electropop/synthpop is wat gezapig en de moves van de frontman ietwat overdreven. Kwaliteit hebben ze zeker, maar de band komt vandaag gewoon niet goed uit de verf. Hun album gaat uitkomen bij Kitsuné, dus we zullen nog genoeg van ze horen. (6)

Beter is het aansluitend bij Acid Washed in de gezellige bovenzaal van Simplon. Vol wordt het nog net niet, maar gezellig des te meer. De visuals van het Franse duo (bij optredens een trio) worden live bij de muziek gemixed, zodat ze perfect op elkaar aansluiten. De muziek is een soort gezellige electro, met invloeden uit Detroit techno, Italo disco, maar ook uit ouderwetse house muziek. Zelf lijken ze het ook erg naar hun zin te hebben en de wisselwerking tussen publiek en Acid Washed is mooi om te zien. (7.5)


Beneden is het daarna Retro/Grade dat zijn kunstje mag vertonen. De set-up is indrukwekkend, het arsenaal lampen verblind het publiek, zodat je alleen twee schaduwen achter de draaitafels ziet staan. Muzikaal gezien is het niet heel spannend. De Italo disco van de Engelsen luistert lekker weg, maar kan Simplon niet tot grote hoogte stuwen (6,5). Bert on Beats heeft met twee drummers en een dj al heel wat meer power in huis. De Estse dj vormt de spil van Bert on Beats, waar kuduro zoals bijvoorbeeld Buraka Som Sistema ze maakt (inclusief wulspe zangeres) hand in hand met UK garage en vleugjes dubstep gaat. Eentonigheid ligt wel op de loer (7).

The Sound Of Arrows is een Zweeds, elektronisch duo die wederom het stereotype beeld van Scandinavische muziek bevestigt: hip, erg muzikaal en ze zijn best grappig. Ze maken specifieke synthpop met een zwaar jaren '80 en Italo disco gevoel. Daarnaast werkt een bandlid als graphic designer en animator, dat zie je ook terug in de visuals die de esthetische sfeer van hun muziek versterken (8)

Monarchy heeft onlangs een debuut-cd uitgebracht met lekker dansbare synthpop. Verder is er nog niet zoveel bekend over deze band. Ze doen heel mysterieus over hun identiteit. Tijdens de soundcheck en het optreden draagt de band maskers, als onderdeel van hun imago, maar hun muziek lijdt er niet onder. Als ze zo doorgaan horen we binnenkort meer van deze band. (8)

Retro Stefson geeft een spetterend optreden in Simplon. Deze jongens en een meisje weten hoe je het publiek aan het dansen en lachen maakt. Ze communiceren heel erg goed met elkaar en met het publiek. Het zijn geen van de pot gerukte hipsters, maar gewone, oprechte tieners. Daardoor wordt hun hele optreden een energiek, vrolijk en vooral grappig feestje. (dikke 9)


The Shoes uit Frankrijk zijn al lang een belofte, maar de overstap naar de grotere festivals en podia lijkt maar niet te komen. Ze hebben al een stapel geweldige remixes achter hun naam staan, maar met het eerste eigen album op komst moet 2011 het jaar van The Shoes worden. Vanavond in Simplon zetten ze een zeer indrukwekkende set neer. Met als toevoeging twee op uitsmijters lijkende drummers op de achtergrond, kunnen de twee mannen die samen The Shoes vormen op de voorgrond los gaan met gitaar, bas en synths. De nummers hebben ontzettend veel kracht en de baslijntjes zijn heerlijk, maar blijven toch niet echt hangen. Wel zorgen ze voor een mooi feestje in de Simplon en zijn ze een waardige afsluiter van een avond vol electro en rock. (7,5)