Bange gezichten een uur voor aanvang. Het miezert, en zuchtend worden de paraplu's tevoorschijn gehaald. Verregend Noorderzon 2010 staat nog vers in het geheugen. Gelukkig wordt er nipt aan de regen ontsnapt en kan de afgeladen vijver bij het Dokpodium in alle droogte genieten. Genant genoeg wordt de band foutief aangekondigd als Edward Sharpe and the Magnificent Zero's. Al blijkt echter dat die naam erg toepasselijk zou zijn. EZatMZ windt Noorderzon magnifiek om de vinger.

Hier vooral bekend van de hit Home, toert het geesteskind van zanger Alex Ebert al sinds 2009 rond. Ebert bedacht zijn alter-ego Edward Sharpe na een succesvol bezoekje aan de afkickkliniek en een paar jaar soul searching. Op een stoep in L.A. trof hij zangeres Jade Castrinos en begon met haar een muzikale samenwerking dat leidde tot Edward Sharpe and the Magnetic Zero's. De indie-rock groep doet lekker Woodstockiaans aan. Baarden, overalls, vrouwen in lange gewaden, en Jade Castrinos is een paar kousen verwijderd van een Jehova Getuige-look. Tien man sterk en bewapend met allerhande tamboerijns bijt het emsemble het spits af met de meezinger 40 Days.

De folky rock van ESatMZ is aanstekelijk. Veel verschillende instrumenten, volop gejam en de huilerige stem van Ebert en de hese stem van Castrinos vullen elkaar prachtig aan. Er is een duidelijk klik met het publiek, dat volop in het optreden zit. Dit is een band die zo goed bij de sfeer van Noorderzon past dat het een soundtrack van het festival had kunnen zijn.

De toegift Brother sluit de avond magisch af. Ebert laat zich vanaf het dok in een rubber bootje zakken. Terwijl zijn Magnetic Zero's braaf aan de rand zitten te kijken bezingt de bebaarde zanger dobberend ons de laatste keer. Het publiek rond de vijver is uitzinnig. Als bij een afzakkertje in de Pintelier ondergetekende zangeres Jade tegenkomt, beaamt ze desgevraagd dat het de avond van haar leven was. De liefde is wederzijds! Volgend jaar weer.