Al voor tien uur staat de zaal stampvol fans. Het Deense Ginger Ninja won hun populariteit met de vrolijke hit Sunshine en dat is te zien. Niet alleen de gebruikelijke Vera gasten zijn aanwezig maar ook een groep mensen die ietwat onwennig in de menigte staan.

Na het eerste nummer Crying Shame komt iedereen wat los, het bewijst dat muziek universeel is. Terwijl de vrolijke synthesizer geluiden en uptempo ritmes je om de oren vliegen wordt er een waar feestje gebouwd.

Halverwege vraagt zanger Henry Hamilton of we klaar zijn ‘to kick it up a notch’ waarna een waar spektakel begint. Ze gaan verder met een aantal hardere nummers waarbij ze het hele publiek mee krijgen. Leuk is dat er veel improvisatie in hun optreden zit wat je niet op het album zal horen. Ook staat de band vol energie op het podium waarbij de tweede gitarist Rasmus Søby Andersen opvalt door zijn grappige manier van optreden.

De fans genieten en de band ook, wat nog eens verduidelijkt wordt door alle bedankjes aan ons. Zo hadden we volgens de band het WK moeten winnen waarna ze hun zelf omschreven  memorabele nummer Sushine spelen. Tot het einde aan toe worden we beloond  en daar doet de toegift Bone Will Break Metal nog een schepje bovenop.