Stond hij krap een jaar geleden nog in het voorprogramma van Johan, ditmaal draait het allemaal om hém. Tim Knol en zijn band weten wel raad met de volle kleine zaal van de Oosterpoort. En terecht, want onlangs won hij een Edison voor beste nieuwkomer. Met de euforie nog onder de leden bezorgt hij het publiek een mooie avond met prachtige liedjes.

De 21jarige Tim Knol is een gezellige verschijning. Met zijn sympathieke uitstraling en jongensachtige bescheidenheid weet hij het publiek van het eerste moment te charmeren. De band die hem begeleidt bestaat uit niemand minder dan Anne Soldaat (gitaar), Jeroen Overman (bas), Matthijs van Duijvenbode (toetsen) en Kees Schaper (drums). Anne Soldaat heeft ook een grote rol gespeeld bij de totstandkoming van het debuutalbum van Tim Knol: het gelijknamige Tim Knol. Van dit debuutalbum, dat lovende recensies ontving, komen de meeste liedjes die ze vanavond spelen.

Het publiek geniet zichtbaar van de prachtige liedjes en het enthousiasme van de band. Twee nummers springen er uit. Als eerste is dat het nummer “Driving Home” vanwege de sublieme opbouw. Het begint puur vocaal maar de band valt mooi en strak in. Het tweede nummer dat opvalt is “Music In My Room”. Dat is het laatste nummer van het concert en is opgedragen aan een kennis van Tim die op jonge leeftijd overleed aan de spierziekte Duchenne. Tim speelt dit nummer zonder band, waardoor het extra gevoelig wordt. Zijn stem doet enigszins denken aan die van Tom McCrae. Het is muisstil in de zaal.

Tim Knol is als singer/songwriter absoluut een aanvulling op het huidige Nederlandse aanbod. Met een band en een label waar hij op bouwen kan, kan hij de toekomst zonnig inzien. Hopelijk is hij geen eendagsvlieg, want dat zou jammer zijn.