Vrijdagavond  presenteert Flux het debuutalbum getiteld Pluimgewichten in Vera. Flux is niet zomaar een band maar het alter ego van zangeres en kunstenares Irene Wiersma. Onder de naam Flux maakt ze niet alleen muziek maar ook kunst en poëzie. Flux zijn verschillende kunstvormen, bezettingen en projecten in één dus. What’s in a name?

De grote zaal van Vera is nog maar voor de helft gevuld als Nic Castle het podium betreedt. Deze dichteres uit Den Bosch is ondanks haar leeftijd (19 jaar!) geen onbekende. Op haar 18e won ze de tweede prijs in de finale van de Kunstbende en recentelijk trad ze op in het radioprogramma Opium. Ondanks enkele prachtige gedichten slaat het niet echt aan bij het publiek.

Helaas kon het met ons geplande interview met Irene Wiersma niet meer doorgaan – “Het is allemaal uitgelopen en m’n gezicht moet nog helemaal in de verf!” – waardoor er een aantal vragen onbeantwoord blijven. Waarom bijvoorbeeld werd de cd eerst gepresenteerd in Paradiso en pas dáárna in haar thuisstad Groningen? En wat is de rol van De Cooporatie, een artist driven sublabel van Excelsior, met vooralsnog Flux als  enige act, bij de totstandkoming van de nieuwe cd.

Maar genoeg gezeurd, het optreden waar het natuurlijk allemaal om draait is gewoon hartstikke goed! De eerste plaat en de nieuwe bezetting laten een ander geluid horen dan we van Flux gewend zijn: echte popliedjes in plaats van – heel kort door de bocht – gedichten en muziek. Deze nieuwe verschijningsvorm van Flux lijkt goed aan te slaan bij het publiek. Het klinkt een stuk minder zwaar dan Flux' eerdere werk. Wat echter blijft zijn de kunstzinnige Nederlandstalige teksten. Dit maakt dat het geheel sterk doet denken aan Spinvis: mooie teksten en luchtige muziek.