“We’re gonna play some old stuff, we’re gonna play some new stuff and we’re gonna make some stuff up”. Met die woorden leidt bluesgitarist/zanger Walter Trout woensdag zijn optreden in de kleine zaal van De Oosterpoort onder luid applaus in. Het publiek lijkt het al te weten: het wordt een fijne avond.

Walter Trout is een oude rot in het vak. Hij speelde jarenlang met bluesrocklegendes als John Lee Hooker, Joe Tex, Percy Mayfield en John Mayall. Bij de laatste viel hij in 1989 een keer in als zanger toen Mayall ziek was. Een Deens label was zo onder de indruk dat ze hem een contract aanboden en Trout begon onder zijn eigen naam. We zijn inmiddels meer dan 20 jaar verder en we mogen gerust stellen dat hij zelf nu ook tot die bluesrocklegendes hoort.

Die status wordt vanavond weer bevestigd. Trout zijn gitaarsolo’s laten je luchtgitaar spelen met spastische gezichtsuitdrukkingen bij de hoge noten. Goed genoeg om Stevie Ray Vaughn te laten meeknikken vanuit het graf. De sfeer is geweldig. Trout, geen onbekende in De Oosterpoort, is omringd door ware liefhebbers. Tussen de nummers door wordt er “oh yeah”, “yeaaah” en “that’s right” geroepen, alsof we in een zwarte kerk in de Bronx zitten. Het contact met het publiek is warm. In zijn toegift neemt hij zelfs verzoekjes aan.

Maar natuurlijk. Een typische valkuil voor gitaristen als Trout is dat nummers snel op elkaar kunnen lijken en een optreden een one man show wordt. Vanavond is geen uitzondering. Maar los van dat het de echte fan niets zal uitmaken, weet Trout de schade te beperken. Door zijn geweldige backing vocalist een nummer te laten zingen breekt hij met de trend. En als de drummer little Mike (Michael Leasure)  dan ook nog een allesverwoestende drumsolo geeft waar Trout netjes op de achtergrond blijft, rest niets dan waardering.

De kwaliteit is van hoog niveau deze avond. De ervaring van deze muzikanten spat van het podium. Of het nou de pakweg 120 kilo wegende ‘little’ Mike op de drums is, de lachende Indiaan achter het Hammondorgeltje, de stoïcijnse bassist of Trout zelf. Zoveel routine, zoveel techniek, zoveel muzikaliteit en zoveel onderling respect tijdens het muziek maken. Walter mag heel snel weer terugkomen.