Om een goede pot rock and roll te maken heb je in essentie niet meer dan twee mensen nodig. Neem The White Stripes, Blood Red Shoes en het tegelijk in Vera spelende Ratatat als voorbeelden. The Black Keys maken met z’n tweeën enorm veel indruk in een uitverkochte Grote Zaal van de Oosterpoort.

Lokale band The Monroes treedt vanavond op in een zaal van een formaat waar ze zeker niet elke dag spelen. Toch blijft de band, ondanks het matige geluid, goed overeind. Ze serveren een goede pot surfrock die lekker gruizig en rafelig klinkt. Een openingsact die het publiek goed warm maakt voor de hoofdact.

The Black Keys bestaat uit Dan Auerbach en Patrick Carney,die elkaar al vanaf hun middelbare schooltijd kennen en sinds 2001 samen optreden. Dat hun populariteit na zes albums een voorlopig hoogtepunt heeft bereikt, is te zien aan een uitverkochte zaal in de Oosterpoort Groningen en eerder deze week al 013 in Tilburg.

Na een ‘rap rock’ album onder de naam Blakroc met onder andere Raekwon en RZA kwam The Black Keys in 2010 met Brothers, waar de invloeden uit hun hiphop avontuurtje goed terug te horen zijn. Een voller geluid door rijkere arrangementen met twee extra muzikanten maakt het een stuk swingender en daarmee toegankelijker.

Vanavond in de Oosterpoort beginnen Dan en Patrick samen met het wat oudere bluesrock werk van onder andere albums Thickfreakness en Magic Potion. Een eerste kippenvelmoment komt wanneer de lichten uit gaan, een enorme discobal de lucht in wordt getakeld en The Black Keys met vier muzikanten het eerste nummer van Brothers, Everlasting Light, inzetten.

Minpuntje is wel dat de twee extra muzikanten duidelijk buiten de band staan, waardoor een stukje van de dynamiek verloren gaat.  Dan en Patrick spelen als ‘brothers’, even naadloos verbonden als de twee handen op de backdrop. Samen staan ze voor op het podium te spelen in de spotlights terwijl de andere twee mannen een stuk achter ze staan.

Geweldig hard en overdonderend wordt het weer wanneer Dan en Patrick samen de beste nummers van de oude albums spelen. Patrick is een drumbeest, die hoewel het er wat onbeholpen uitziet elke slag een enorme power meegeeft. Samen met de geweldige stem en het gitaarspel  van Auerbach is dit alles wat nodig is om de Oosterpoort voor zich te winnen.

In de korte toegift gaan alle remmen en het publiek nog een keer los. In compleet doorweekte shirts laten The Black Keys nogmaals weten hoe ‘awesome’ ze het vinden dat we er allemaal zijn. Aan het enthousiasme van het publiek en de drukte bij de merchandise te zien is dat respect compleet wederzijds.