Het is opmerkelijk druk bij RATATAT. Het duo is in Groningen misschien nog niet helemaal doorgebroken en de meeste Groningers kozen waarschijnlijk voor dat andere duo The Black Keys in de Oosterpoort. Toch staat er een lange rij voor Vera, met vooral veel internationale studenten. Zij zijn wel al lang bekend met het onweerstaanbare New Yorkse geluid van RATATAT. En nu de rest van hip Groningen ook.

De muziek van RATATAT valt moeilijk te definiëren. Om dan toch wat namen te noemen: zie het als een mix van de ontspannen en dansbare kant van Röyksopp en het beukende en snerpende van Justice. Maar dan wel volledig instrumentaal en live uitgevoerd door een hip en behaard duo uit New York. De basis van de nummers is een strakke beat uit de drumcomputer en het vette basgeluid van Evan Mast. Daar bovenop een laagje gitaarakkoorden met als climax een gitaarsolo van Mike Stroud. Hier en daar wordt er nog wat percussie toegevoegd of een synthesizer beroerd, maar de kern van de muziek is vrij minimaal.

Wat de muziek zo uniek en onweerstaanbaar maakt, is het vleugje exotische en soms ook Oosterse geluid. Ze brengen ritmes, baslijntjes en gitaarakkoorden samen die op papier onmogelijk te combineren zijn. Toch werkt het en als het geluid maar hard genoeg staat en de bassen goed voelbaar zijn blijkt het ook nog erg dansbaar te zijn. Daarbij zijn de visuals op de achtergrond een zeer waardevolle toevoeging aan de show. De eindeloos herhalende beelden van vogels, een vrolijk gezin en meer opmerkelijke figuren zijn perfect gesynchroniseerd met de muziek. De beelden, die ook terugkomen in de videoclips, zijn bijna onmisbaar voor de complete ervaring van RATATAT.

Het duurt nog wel even voor het kwartje helemaal valt bij het hele publiek. Maar als het duo aan het einde van de set toegekomen is aan het betere beuk- en scheurwerk wordt er wild gedanst en gesprongen. Na een uur en een kwartier zijn de heren er klaar mee, maar dat was dan ook wel lang genoeg voor zo’n intensief concert. De trommelvliezen verdienen wel weer wat rust.