In een feeërieke omgeving neemt de IJslandse muzikant Jónsi het publiek mee door de seizoenen van het leven. Nog nooit gaf Jónsi zoveel van zichzelf bloot en in de Oosterpoort is hij, letterlijk en figuurlijk, tastbaarder dan ooit. Toch weet hij zichzelf weer te verschuilen in een mysterieuze sprookjeswereld.

Vergeleken met de platen van Sigur Ros, de IJslandse band waar Jónsi al jaren in zingt, klinkt zijn solodebuut Go een stuk toegankelijker. Naast het feit dat hij in het Engels zingt, maken de elektronische invloeden de muziek wat luchtiger. Dat wil niet zeggen dat het nu meteen een groot dansfeest is, Jónsi laat in de Oosterpoort achter de piano ook zijn melancholische kant zien.

Toch overheerst het optimisme in het strak geregisseerde concert. Een onmisbaar element van de show zijn de overweldigende videobeelden. Het grote podium van de Oosterpoort is aangekleed als een mysterieus sprookjesbos. Op het gigantische doek achter de band en op zijschermen worden beelden geprojecteerd die naadloos aansluiten bij de muziek. Er worden haast onmogelijke illusies gecreëerd waarbij het bos in vlammen opgaat, de regen met bakken uit de lucht valt en geanimeerde dieren voorbij vliegen. Het geheel komt eerder over als een feeërieke musical dan een popconcert.

Jónsi is nooit een prater geweest. Ook vanavond komt er welgeteld èèn volzin uit zijn mond tussen de nummers door. Zijn uitbundigheid toont hij via zijn muziek en kostuums. De hele band is gehuld in kleurrijke gewaden en bij de toegift komt Jónsi terug met een grote indianentooi op zijn hoofd.

En het sprookje? Dat loopt met een duistere climax af. In een herfstige sfeer verlaten de bandleden het podium samen met de regen en vallende bladeren. Gelukkig komen ze vrolijk terug om te buigen voor het publiek. Een sprankje lente.