Drive-By Truckers laat de rock met rust

De sfeer is goed, maar een feest blijft uit

Caspar Kraaijpoel (tekst) & André Eggens (foto's) ,

De verwachtingen waren donderdag hoog gespannen in Vera. Drive-By Truckers, de country-rockband uit Athens, keert terug in Groningen. Met vijftien jaar ervaring onder de broekriem als Southern rockband kan de band rekenen op veel fans, en de zaal was dan ook bijna vol.

De sfeer is goed, maar een feest blijft uit

 De verwachtingen waren donderdag hoog gespannen in Vera. Drive-By Truckers, de country-rockband uit Athens, keert terug in Groningen. Met vijftien jaar ervaring onder de broekriem als southern rockband kan de band rekenen op veel fans, en de zaal was dan ook bijna vol.

Drive-By Truckers maakt southern rock/alternatieve country. Lynyrd Skynyrd (hun grote inspiratie) met lekkere rock. Muziek die tot de verbeelding spreekt. Het soort muziek wat je wil horen tijdens je vakantie. Met de raampjes naar beneden door de woestijn rijden, dat soort werk.

Zes man (waaronder een vrouw) sterk komen ze op het podium. Drum, bas, orgel en liefst drie gitaren. Het leuke hieraan is dat het de muziek erg vol maakt waardoor de emotie in de muziek goed doorkomt. Het gerucht gaat dat deze hillbilly’s, zoals ze graag gezien worden blijkbaar, elk optreden een volle fles Jack Daniels meenemen, om die leeg achter te laten. En jawel, daar staat ie. Feest!

Maar het wil niet helemaal lukken met de Truckers vanavond. Er heerst een positieve sfeer, maar het begin wil maar niet rocken. De twee voormannen wisselen elkaar af in het zingen. Patterson Hood, de bebaarde wildebras zoekt veel contact met het publiek en houdt van verhalen vertellen. De rustigere Mike Cooley houdt het wat beheerster en vertrouwt op zijn klassiekers. Af en toe laten Hood en Cooley derde gitarist John Neff ook even aan de beurt op zijn pedal steel.

Sinds het vertrekt van gitarist Jason Isbell (ging solo) in 2007 is de band steeds meer richting country gegaan. Na het zoveelste nummer waar Hood begint over vroeger toen hij klein was of de gekke politieagent uit het dorp, begint het repertoire nogal gezapig te worden. Waar is die rock gebleven? Hij wordt spaarzaam uitgedeeld vanavond. Het publiek is ook opvallend rustig. Er wordt beleefd geklapt maar het echte losgaan blijft uit.

Misschien stonden de Truckers met deze muziek niet helemaal in de goede zaal, maar was de kleine zaal van de Oosterpoort wellicht gepaster geweest, of misschien hadden ze gewoon hun dag niet. Memorabel is de avond niet geworden, maar de fles whisky was in ieder geval op.