Twee betrekkelijk jonge acts, beide (deels) geworteld in Limburg. De één 3FM Serious Talent (Colossa), de ander (The Mad Trist) extra onder de aandacht gebracht bij 3VOOR12 Selecteert en van harte aanbevolen door Eric Corton. Desalniettemin geen double bill vanavond, maar een hoofdact en een support. Hoe verhouden zij zich tot elkaar op 1 mei in Simplon?

Het is aan Colossa als supportact om de avond te openen. De band heeft het nadeel van een beperkte lichtshow, maar blijkt die helemaal niet nodig te hebben. Lichteffecten zijn een extraatje en zonder komt de stonerrock van Remco Eijssen (gitaar & zang), Dennis Meentz (drums) en Bas Braam (bas) ook wel over. Wat heet: Colossa brengt solide rocknummers à la Queens of the Stone Age en Foo Fighters met een overgave en intensiteit die veel andere bands ontberen.

Een centrale positie is ingeruimd voor drummer Meentz, verreweg het jongste bandlid. Keer op keer bewijst hij zijn meerwaarde door niet alleen retestrak, maar vooral ook heel gevarieerd en genuanceerd te drummen. De gitaarriffs die Eijssen er tegenaan gooit zijn niet altijd even inventief maar daarom niet minder effectief. Zijn zang is vanavond niet altijd even zuiver, maar een kniesoor die daar op let. Sinds het uitbrengen van hun sterke ep ruim een jaar geleden, zijn deze drie jongens muzikaal alleen maar gegroeid. De nummers hebben meer diepte gekregen, het repertoire is uitgebreid… Hoog tijd voor een volledig album! (En dat zal er dan ook naar verwachting in januari 2011 aankomen.)

De zaal is dus goed opgewarmd als The Mad Trist aantreedt, dat een gevarieerdere set brengt dan Colossa. Dat is op zich niet heel vreemd. De band heeft al een volledig album op zak en gaat al minstens twee keer zo lang mee. Toch worden er merkwaardige keuzes gemaakt in de setlist. Als het vuur net lekker is aangewakkerd, komen ze met een ballad op de proppen, waardoor het momentum verdwijnt. En de cover van Elbows ‘Grounds For Divorce’ even later is volstrekt misplaatst. Arthur von Berg heeft de vocale capaciteiten niet die Guy Garvey wel in huis heeft en valt als zanger met dit nummer volledig door de mand. Gauw schrappen uit het repertoire.

Sowieso valt op dat Von Berg aanzienlijk minder sterk is wanneer hij in falset zingt (wat hij te vaak doet). Hij heeft een uitstekende rockstem, maar klinkt met kopstem live gewoonweg te iel om de nummers te dragen. Terwijl de begeleiding verder prima in orde is. De muziek van The Mad Trist staat als een huis, iets dat ook op het sterke debuut Pay The Piper erg opvalt. Maar live komt het niet genoeg over. De band werkt er hard genoeg voor; vooral gitarist Jan Franzen gaat vanaf de eerste minuut helemaal los, waarbij zijn lange lijf heftig meeswingt op de muziek. Hij is de publiekstrekker, meer nog dan Von Berg. Op de voorste rij gaan een paar jonge groupies het hele concert ook stevig uit hun dak. Maar het is het allemaal net niet.

Dat deze twee bands voor een uitstekende avond vol stonerrock (of eclectische stonerpop, zoals The Mad Trist de eigen muziek typeert) garant staan moge duidelijk zijn. Toch is het opvallend dat de hoofdact ondanks de extra jaren ervaring en de ondersteuning van een hippe lichtshow minder overtuigend overkomt. The Mad Trist zet een prima show neer, laat daar geen twijfel over bestaan. Maar het is Colossa dat het meest weet te imponeren en daarom de status van supportact gauw van zich af mag schudden.

Colossa is binnenkort terug in Groningen om te spelen op het Gideon Festival, dat wordt gehouden van 4 t/m 6 juni.