Na al bijna 20 jaar spelen en een zesde studioalbum speelt Kashmir 18 mei weer in Vera. De Deense band rockt steviger dan op de albums en laat het publiek goed participeren. Eén nummer blijkt volgens frontman Eistrup zelfs uitermate geschikt ‘to dance your ass off’
Frontman en zanger Kasper Eistrup is vanaf het moment dat hij het podium betreedt enthousiast en verwacht dit enthousiasme terug van het publiek. Reeds bij het eerste nummer wil hij dat het publiek meeklapt. De geestdrift van Eistrup is opvallend en zorgt ervoor dat de mensen niet naar achter deinzen omdat het geluid veel te hard staat. Een aantal personen drukt het hele concert hun oren dicht, en dit is niet omdat Kashmir niet om aan te horen is. Integendeel, de muziek van de Deense band ligt makkelijk in het gehoor.
Tijdens het optreden is de muziek ruiger dan op cd. Waar sommigen de ingetogenheid van de cd missen, lijkt het merendeel van de zaal het prettig te vinden dat het concert niet alleen luistermuziek biedt. Eén nummer blijkt volgens Eistrup zelfs uitermate geschikt ‘to dance your ass off’. De zelfbewuste zanger met een ondeugende blik probeert de hele avond interactie met het publiek te houden. Zo wordt een meisje wordt tijdens ‘The curse of being a girl’, op het podium gehaald. Zij mag plaatsnemen voor het keyboard, omdat het uitzicht vanaf daar beter zou zijn. Ook weet hij het publiek met een accentloos ‘dankjewel’ te bedanken voor het applaus.
Even later mag een enthousiaste Deense fan, Rasmus, op het podium komen om een nummer aan te kondigen. Hij blijkt een aandoenlijk verhaal te hebben bij dat nummer, dat hem ooit de kracht heeft gegeven een meisje op zijn school dat een jaar ouder was aan te spreken. De zanger is zichtbaar vertederd, dus de mogelijkheid dat deze jongeman is ingehuurd om voor wat extra sentiment te zorgen wordt afgestreept.
Met samenzang die wat weg heeft van hun Deense collega’s Saybia en muziek die qua sfeer doet denken aan Nada Surf, weten de heren over het algemeen een aantrekkelijk optreden neer te zetten. Met een zestal studioalbums heeft de band een ruime keuze. Echter, niet alle nummers die worden gespeeld zijn echter even sterk en beklijven even goed. Maar het concert krijgt nooit de kans helemaal in te zakken, want wanneer er een paar kabbelende nummers zijn gespeeld, komt er altijd weer een nummer dat echt weet te raken of waar men echt op los kan gaan.