House of Cosy Cushions: intrigerende zwaarmoedigheid

Cd-recensie Animal Dream (2008)

Wouter de Boer (tekst) ,

Anders dan de naam misschien doet vermoeden is het muzikale huis dat muzikant Richard Bolhuis heeft opgetrokken helemaal niet zo gezellig. Het barst er van de naargeestige, duistere plekjes. Maar wie niet kleinzerig is, heeft aan Animal Dream een spannende, intrigerende plaat.

Cd-recensie Animal Dream (2008)

Anders dan de naam misschien doet vermoeden is het muzikale huis dat muzikant Richard Bolhuis heeft opgetrokken helemaal niet zo gezellig. Het barst er van de naargeestige, duistere plekjes. Zelfs diep weggezakt in de “gezellige” kussens ben je waarschijnlijk niet veilig. Je zou je zomaar kunnen bezeren aan een uitstekende springveer of een splinter. Maar wie niet kleinzerig is, heeft aan Animal Dream een spannende, intrigerende plaat.

House of Cosy Cushions is een band die draait om de Nederlandse muzikant Richard Bolhuis. Geformeerd in Amsterdam in 2003, is het momenteel grotendeels een Gronings-Dublins gezelschap. In 2008 kwam debuutalbum Animal Dream al uit in Ierland, waar Bolhuis sinds een paar jaar vertoefde. Nu is eindelijk Nederland ook aan de beurt voor de release en doet de band meteen een paar cluboptredens in onder andere Vera en Paradiso.

Bezwerend, dierlijk, rauw. Zomaar een paar associaties die de muziek op het album oproept. Maar verrassend, puur en melancholisch passen net zo goed. Afwisselend uitbundig (‘Animal Dream’, ‘She’s Not Your Witch’) en ingetogen (‘Come Dance’, ‘Tears Of Pleasure’), biedt Animal Dream een intrigerende trip langs vooral de donkere kanten van de menselijke psyche. Waarbij meer dan eens de vergelijking met Nick Cave of PJ Harvey de kop op steekt.

Maar ook doet de muziek nu en dan denken aan die van De Kift. Voornamelijk door het veelvuldige (en vaak bezwerende) gebruik van een trombone. Een instrument dat meer nog dan het gedeeltelijk Ierse instrumentarium het geluid van de band voor een groot deel bepaald. Het stuwt de nummers voort en voorziet ze van een duistere, volle lading die zo nu en dan (‘Angel Glow’) van een ongekende schoonheid is. Een beetje folk, een beetje blues, een beetje rock. Maar vooral veel, heel veel gevoel.

Bolhuis’ gepijnigde zang wordt in diverse nummers ondersteund door de frisse engelenstem van onder andere Katie Kim. Zij is een van de maar liefst zeventien muzikanten die met Bolhuis aan dit album werkten. Met zijn allen hebben ze gezorgd voor een sfeervolle, maar duistere plaat, die zowel ontroert als afschrikt. Voor wie niet bang is voor een beetje duisternis is het goed toeven in het House Of Cosy Cushions. Maar neem wel pleisters mee, want je kunt je makkelijk bezeren.

House Of Cosy Cushions treedt op 10 juni op in Vera.