Twee Amerikaanse folkbands deze avond in Vera. Uit Seattle komen The Duchess and the Duke, die lieve tweestemmige pop-folk liedjes maken. Uit Oregon komt Blitzen Trapper, een zestal dat zowel traditionele folk als experimentele rock maakt en binnenkort alweer hun vijfde album uit gaat brengen.
Opener is de uit Seattle afkomstige The Dutchess and The Duke, een duo dat uit een man en een vrouw bestaat. Hoewel ze af en toe met drummer en bassist optreden doen ze de meeste optredens samen, waarbij ze beide zingen en gitaar spelen.
Het uiterlijk van met name zanger Jesse Lortz is misleidend. Met zijn zwaar getatoeerde armen en zijn al even zware gestalte zou je hem eerder in een hardcore- of metalband verwachten. Niets is minder waar, de twee maken lieve popliedjes met een folky inslag. Zowel Lortz als Kimberly Morrison hebben loepzuivere stemmen die op momenten prachig samensmelten. Echte hits maaktThe Duchess and the Duke hiermee niet, maar wel veel goede luisterliedjes. Nadeel van de minimale bezetting is dat het makkelijker eentonig kan worden.
Blitzen Trapper is zelfs binnen het brede folkgenre een verhaal apart. Volgende maand verschijnt hun nieuwe album Destroyer of the Void en het is maar afwachten wat voor kant de mannen deze keer op gaan. In de voorgaande vier albums laveert Blitzen Trapper tussen experimentele rock, pop en voornamelijk folk. Resultaat van deze eindeloze zoektocht zijn uitersten als het vrij traditioneel klinkende Black River Killer en een alles behalve standaard rocknummer als Devil’s A-Go-Go. Het markante stemgeluid van Eric Earley is altijd herkenbaar en zo de enige constante factor in alle Blitzen Trapper nummers.
Na een sterk begin met nummers van de vorige twee platen is de balans vanavond in Vera af en toe zoek. Een aantal rustige, meer op folk gerichte nummers van de nieuwe plaat doen de aandacht verslappen. Om je heen zie je bij het ruim aanwezige publiek af en toe een gaap of een ongeduldige blik. Maar bij de beginnoten van ‘hits’ als Furr en Wild Mountain Nation zie je de gezichten opklaren en verandert het stilstaan in meedeinen.
Blitzen Trapper hoeft het gas maar even in te trappen om het hele publiek mee te krijgen, maar blijft net wat te vaak in de eerste versnelling hangen. In de toegift vermaken drummer Brian Adrian Koch en gitarist Marty Marquis het publiek met een ‘good old-fashioned filler’ waarna een laatste toegift, de knaller Devil’s A-Go-Go, het publiek toch met een zeer voldaan gevoel achterlaat.