Het mag dan wel koud zijn, de straten zijn gevuld met muzikanten, bobo's en andere festivalbezoeker. Heel gevuld zelfs want hier en daar - denk aan Vera en de Spieghel - staan flinke rijen mensen te kleumen.

Binnen is het gelukkig lekker warm, en ook de muziek is her en daar hartverwarmend. Wat te denken bijvoorbeeld van de nederlandse Cords die na pakweg 10 jaar winterslaap weer bezig zijn gegaan. Frontvrouw Simone Holsbeek is nog net zo'n podiumbeest als vroeger. Het plezier spat er af!

Ingetogener qua act maar ook indrukwekkend is het trio rond Emanuela Drei: Heike Has The Giggles. Giechelen doet Emanuela niet, maar haar gitaarspel is verbluffend strak en effectief. Met de swingend plukkende bassist er bij doet het denken aan Talking Heads of Gang of Four.
De eighties zijn zowieso alom terug op EuroSonic, getuige ook de Britse wave met indiepop invloeden van The Chapman Family, terwijl ook het Schotse We Were Promised A Jetpack (geweldige naam!) terug grijpt naar New Wave en postpunk en het Finse Joensuu 1685 terug doet denken electronica industrial bands uit weer diezelfde jaren '80.

Heel anders is dan weer de Ierse rockabilly/soul/blues formatie rond de bevallige Imelda May - zo maken ze de vrouwen tegenwoordig niet meer zou je bijna zeggen!