Phil Elverum alias Mount Eerie is onvoorspelbaar. Hij heeft zowel indie, lo-fi als black metal in zich, maar laat zich misschien nog wel het beste omschrijven als een muzikale woestenij. Zijn nieuwste album Wind’s Poem werd alom bejubeld. Vrijdag 9 april is hij voor het eerst in Groningen te zien om ook Vera te overtuigen. Elverum neemt het publiek mee op reis door de wildernis.

Voorprogramma No Kids luidt de avond in met een flinke portie vrolijkheid. Deze Canadese indiepopband werd gevormd door leden Justin Kellam, Julia Chirka en Nick Krgovich. Later kwam Marissa Johnson om de hoek kijken. Het is een goed begin van de avond. De muziek is experimenteel, maar door de poppy ondertoon zeer toegankelijk. Dankzij de vele toetspartijen en de pakkende beats absoluut een must see. De muziek is licht als een veertje en doet terugdenken aan de onbezorgde zomerdagen die er gelukkig weer aan zitten te komen. No kids, vrolijkheid ten top.

Dan is het de beurt aan Mount Eerie. Er lijkt van de vrolijkheid niet veel over te blijven. De belichting is enigszins melancholiek en somber. Mount Eerie, voorheen ook wel bekend als The Microphones, is gevormd door en bestaat uit Phil Elverum. Hoewel er vanavond een band aanwezig is, wordt Mount Eerie als eenmansproject gezien. De naam stamt van een bijna gelijknamige berg, gelegen op Fidalgo Island in de staat Washington, waar Elverum opgroeide.

De muziek laat zich niet bepaald in een hokje plaatsen. Je zou het indie kunnen noemen of noise. Het heeft zelfs lo-fi in zich en de ambientpop komt duidelijk naar voren. Bij zijn nieuwste album, Wind’s Poem, heeft Elverum zich laten inspireren door black metal. En toch zijn we er nog niet helemaal. Maar wat is het dan wel? Het is een ontlading aan muzikaal natuurgeweld met dezelfde hevigheid als een oerknal. Het is oorverdovend en bezorgt half Vera een hartaanval. Elverum heeft de aandacht meteen te pakken en geeft hiermee een duidelijk startsignaal van de muzikale woestenij die het concert zal zijn.

De black metal heeft in het begin duidelijk de overhand, maar hoe meer nummers Mount Eerie speelt, hoe duidelijker de mix tussen alle genres hoorbaar is. De muziek is woest, ongetemd en rauw, maar met veel schoonheid, mysterie en poëzie. Met zijn intrigerende ogen en een stem die krachtig door de zaal klinkt, neemt Elverum je mee naar de toppen van Mount Eerie. Langs rivieren, spelonken en de wildernis. Daar waar dood en leven hand in hand gaan.

De nummers worden begeleid door felle drumpartijen, toetsen en een gong. Elverum laat naast het zingen zijn gitaar gieren. Mount Eerie heeft met Wind’s Poem het publiek omver geblazen. De muziek heeft absoluut de potentie heel experimentele muziek luisterend Nederland met zijn wind mee te voeren. Kortom: een fantastische avond!

Mount Eerie live in Vera video: