Midlake kabbelt in uitverkocht Vera

Amerikanen slaan door in hun ingetogenheid

Charlotte Akerboom (tekst) & Fokke Bouma (foto's) ,

Wat kun je verwachten van een optreden van Midlake? Dat de ingetogen folkpop zich niet leent voor een uitbundig feest is bij voorbaat duidelijk. Het is dus afwachten wat de Texaanse mannen zullen neerzetten in een uitverkocht Vera.

Amerikanen slaan door in hun ingetogenheid

Wat kun je verwachten van een optreden van Midlake? Dat de ingetogen folkpop zich niet leent voor een uitbundig feest is bij voorbaat duidelijk. Het is dus afwachten wat de Texaanse mannen zullen neerzetten in een uitverkocht Vera.

The Black Atlantic speelde afgelopen januari nog in de Verakelder. Bandlid Megan Hoffman was toen hoogzwanger. De band staat nu in de grote zaal als voorprogramma van Midlake. Zanger Geert van der Velde vertelt dat zijn vrouw vanavond thuis zit met hun baby en dat bandlid Stef Thoen bij de merchandisestand staat. Dit omdat er toch niet meer dan twee mensen op het podium passen door alle apparatuur die Midlake heeft meegesleept. Het overgebleven duo Geert en Kim Janssen zingt mooie meerstemmige liedjes, die goed aansluiten bij de hoofdact.

Midlake weet het podium van een uitverkocht Vera goed te vullen en niet alleen met apparatuur. De band bestaat uit een drummer, vier gitaristen, een basgitarist en een dwarsfluit-/keyboardspeler. De heren zijn bebaard en behaard. Bij het eerste nummer krijg je direct door dat zij muziek maken een uiterst serieuze zaak vinden.

Leadzanger Tim Smiths heeft een fijne stem waar je heerlijk bij weg kunt dromen. Hij zingt bijna zonder zijn mond te bewegen. De meerstemmigheid is mooi en blijft zuiver, zelfs als er met drie man wordt gezongen. De zang maakt het tot prachtige muziek. De nummers worden echter uitgerekt met lange instrumentale stukken. In het begin is dat nog bijzonder, maar op een zeker moment gaat het toch vervelen.

Het is er de muziek niet naar om een woest optreden te geven, maar de mannen van Midlake slaan wel wat door in hun ingetogenheid. Er is niet veel interactie met het publiek, en een lach moet je al helemaal niet verwachten. Het wekt dan ook verbazing als de band meldt dat dit het laatste optreden in deze reeks is en dat zij daarom alles geven vanavond. Dat maakt toch nieuwsgierig naar hoe een optreden er uit zou zien als de mannen niet alles geven.

Voor de meeste bezoekers blijft het optreden wat kabbelen. Tijdens de toegift is de zaal duidelijk een stuk leger dan aan het begin van de avond. De muziek is prachtig, maar het vlakke optreden gaat vervelen. Misschien is Midlake wel zo’n band die je beter op cd kunt luisteren.