Fuck Buttons dompelen Vera onder in geluid

Perfect opgebouwde climaxen met synthesizers en een Gameboy

Sander Nieuwenhuijsen (tekst) & Eva Waterbolk (foto's) ,

Via twee sterke platen hebben we kennis kunnen maken met de Britse Fuck Buttons. In Vera laten ze zien dat ze je ook live kunnen meeslepen in hun wereld

Perfect opgebouwde climaxen met synthesizers en een Gameboy

Vorig jaar kwam het debuut ‘Street Horrrsing’ van Fuck Buttons uit en deze week ligt ook de tweede plaat ‘Tarot Sport’ in de winkel. Een dag eerder stonden Fuck Buttons met genre-genoten HEALTH in de Melkweg Amsterdam en met veel lovende reacties ligt de lat hoog.

In het voorprogramma staat de Australische noiserockband HTRK. Met een aantrekkelijke zangeres en bassist en gitarist ziet het er veelbelovend uit, maar het blijkt wat tegen te vallen. De zangeres kijkt strak voor zich uit en slaat daarbij op een floortom, terwijl de bassist en gitarist alle mogelijke effecten uit de kast trekken. Qua sfeer is het een redelijke opwarmer voor Fuck Buttons, maar muzikaal gezien is het veel herhaling en weinig vernieuwend.

De Britse Fuck Buttons openen sterk. De twee jongens staat recht tegenover elkaar achter een tafel met (letterlijk) koffers vol apparatuur. Synthesizers, drumcomputers, een gameboy en een ‘My First Sony’, alles verbonden door een oerwoud van kabels. De beats vormen de leidraad door de avond en op verbluffende wijze bouwen ze met alle geluiden de ene na de andere climax op. De verschillende lagen geluid stapelen zich snel op tot een flink volume, maar met hetzelfde gemak breken ze alles weer af om een minuten lang te ‘teasen’. Ze kijken elkaar nog eens diep in de ogen en knallen weer verder. Nummers van beide albums gaan vloeiend in elkaar over en pas aan het eind is er ruimte voor een (hartelijk) applaus. Fuck Buttons blijken ware geluidskunstenaars en weten dus live ook te boeien met een sterk opgebouwde set.