Deze zaterdagavond is Vera voor eventjes een Britse pub. Men is gezellig aan het kletsen onder het genot van een pilsje, terwijl op de achtergrond de onmiskenbaar Britse band I Am Kloot te horen is. Op de achtergrond? Ja, helaas is dit concert voor veel mensen slechts een leuke gelegenheid om hun werkweek de revue te laten passeren. Wat pijnlijk duidelijk wordt als het applaus pas echt op gang komt bij het nummer Proof,  dat op de Vera site te beluisteren viel. Zo komt namelijk aan het licht dat veel mensen (op dat nummer na) de muziek niet kennen. Gelukkig is de Vera bomvol vanavond, zodat er nog genoeg mensen zijn die wel voor de muziek komen. En deze aandacht wordt wel degelijk beloond.

I Am Kloot bestaat al meer dan tien jaar en heeft daarom tal van nummers die het nooit tot track op een cd hebben geschopt. Deze nummers hebben ze opnieuw opgenomen en luisterbaar gemaakt op de in september uitgebrachte nieuwe CD, die heel toepasselijk ‘B’ heet. Wat opvalt is dat deze ‘nieuwe’ nummers veel meer rock zijn dan de voorgaande nummers, die over het algemeen akoestische gitaarliedjes waren. Doordat I Am Kloot vanavond zowel oude als nieuwe nummers speelt, is er een mooie afwisseling tussen, om het maar eens simpel uit te drukken, hard en zacht.

Dat Vera vanavond de sfeer heeft van een Britse pub heeft alles te maken met de stem van frontman John Barmwell. Dit is een stem die je zou verwachten bij een Engelse mijnwerker, die in zijn leven een lichte affectie voor whisky en sigaretten had. Zodat als John nog even door zou drinken, hij de Britse Tom Waits zou kunnen worden. Je moet er van houden, maar voor de meesten heeft deze doorleefde stem een ontroerende impact.

De één heeft vanavond op z´n Brits de week kunnen doorspreken en de ander heeft vanavond een mooi concert gezien, ook al miste het de magie om overweldigend te zijn. Hoe dan ook een leuke avond dus!