Branford Marsalis: De meester aan het werk in De Oosterpoort

Jazz waar de vonken van af spatten!

André Eggens (tekst & foto's) ,

Na Sonny Rollins en Chick Corea is dit alweer het derde concert in de Oosterpoort in samenwerking met het North Sea Jazz Festival. En ook ditmaal een artiest die zijn sporen al meer dan ruimschoots verdiend heeft

Jazz waar de vonken van af spatten!

Saxofonist Branford Marsalis is al jaren leider van een eigen jazzkwartet, heeft ooit een top veertig hit gescoord (Another Day) met zijn popband Buckshot leFonque (waarmee hij jaren geleden zelfs een keer op de Grote Markt heeft gespeeld) en hij heeft ook geruime tijd met Sting gespeeld (zijn bijdrage aan Englishman In New York is befaamd). Branford Marsalis komt dan ook uit een muzikaal nest. Zijn vader en drie van zijn broers zijn ook jazzmuzikanten. Naast jazz en popmuziek houdt hij zich ook nog eens bezig met het maken van klassieke muziek, het leiden van zijn eigen platenlabel en lesgeven aan verschillende universiteiten. Duidelijk iemand die niet van stilzitten houdt.

De grote zaal van de Oosterpoort is gelukkig aardig gevuld als de band het podium betreedt. De band bestaat verder uit Joey Calderazzo op de vleugel, Eric Revis op contrabas en Justin Faulkner op drum. Ze gaan in het eerste nummer meteen goed los. De band is goed in vorm en ze lijken er duidelijk zin in te hebben. Ze lopen onderling wat te geinen en te ouwehoeren maar daar hoor je in de muziek niets van terug. Het is energieke jazz met een hoofdrol voor de (18-jarige!) drummer. Deze ramt af en toe als een bezetene op het drumstel en dit alles terwijl hij keihard blijft grooven. In het verleden drumde Jeff “Tain” Watts altijd in het kwartet maar dit is een meer dan waardige opvolger.

Gelukkig zijn pianist Calderazzo en bassist Revis ook mans genoeg om zich staande te houden te midden van dit muzikale geweld en zo stuwen ze elkaar tot grote hoogten. Marsalis heeft genoeg ervaring om het geheel in goede banen te leiden en te zorgen dat het niet in een chaos ontaardt. Uiteraard komen er ook nog twee ballads voorbij en zo kunnen we even bijkomen terwijl Marsalis op sopraansax laat horen wie de onbetwiste meester is.

Tijdens de toegift duikt saxofonist Don Braden (en een Nederlandse jongen wiens naam ik niet mee kreeg) ook nog op om een solo mee te pakken en uiteraard weet het publiek zoiets wel te waarderen. Dit was een erg goed concert waardoor je hoopt dat de Oosterpoort nog vele jaren zal blijven samenwerken met het North Sea Jazz Festival.