Heather Nova. Wie kent haar niet. Als je denkt haar niet te kennen: kijk eens op haar Myspace. Elk van haar nummers zal inmiddels wel een keer gebruikt zijn als achtergrondmuziek in een film of serie waarbij de hoofdrolspeler dromerig denkt aan de (al dan niet verbroken) relatie met de liefde van zijn of haar leven.

 

De Stadsschouwburg is uitverkocht en biedt een mooie setting voor de breekbare nummers van Heather. De in Bermuda geboren singer-songwriter trekt een gemengd publiek. Hoewel Heather Nova meisjesmuziek bij uitstek maakt, zitten er toch nog aardig wat mannen in de zaal. In het voorprogramma van Heather staat de singer-songwriter Ben Taylor. Hij schrijft zijn liedjes met een grappige touch, maar helaas worden zijn grappige teksten niet altijd ondersteund door boeiende gitaarmuziek.

 

De vele instrumenten die op het podium staan te wachten beloven een klein orkest als begeleiding van Heather, maar bij opkomst blijkt slechts een man afwisselend de verschillende instrumenten te bespelen. De melancholische liedjes van Heather blijken zich uitstekend te lenen voor een theater. Vijftien jaar na haar doorbraak met het album Oyster heeft Heather nog niet ingeboet aan zangkwaliteit. Haar herkenbare geluid bezorgd bij sommige nummers nog steeds kippenvel. Het is muziek om bij te zwijmelen en je eigen gekwelde gevoelens in te herkennen.

 

Helaas is er weinig publiekinteractie. Vele nummers gaan voorbij zonder dat Heather zich lijkt te bekommeren om het feit dat ze voor publiek zingt. Andersom vindt het publiek het ook lastig om te laten merken dat ze er zijn. Af en toe wordt er een voorzichtige poging gedaan tot mee klappen, maar de Stadsschouwburg lijkt zich niet te lenen voor dergelijk uitbundig gedrag.

 

Heather vult de avond met oude en nieuwe nummers. De oude nummers zijn in een nieuw, akoestisch jasje gestoken, een jas die uitstekend past bij de breekbare nummers. De avond eindigt met een verkorte toegift, omdat Heather plotseling last heeft van haar stem en al kuchend haar nummer moet afmaken. Met dit abrupte einde worden we uit onze dromen van de avond gehaald