Dat is nog eens een spectaculair begin van de avond. Wat nu? LPG schijnt in Huis de Beurs een akoestische sessie in het donker te geven, waarbij onduidelijk is of de band in het donker speelt, of dat het publiek blinddoeken om krijgt. Dit blijft onduidelijk, want de zaal is vol. Een paar deuren verderop speelt The Sedan Vault, een van de beloftes uit België.    

 

De jongens van The Sedan Vault maken spannende, experimentele rock, die nog het meest wegheeft van The Mars Volta. In de voorzaal van Huize Maas zorgen duistere klanken, veel tempowisselingen en afschrikwekkende stroboscoopflitsen echter voor een nogal ongemakkelijk sfeertje. Halverwege het optreden heeft een groot deel van het publiek dan ook de zaal verlaten. Met hun zeer recent verschenen album 'Vanguard' oogst de band veel lof, maar aan de live uitvoering van de nummers kunnen ze nog wel wat sleutelen. Vanavond steekt vooral het ronkende nummer 'Unidentified Flying Subjects' met kop en schouders boven de set uit.    

 

Tijd voor wat vrolijkers. Links en rechts vang ik op dat The Rakes een niet te missen band is, met een stijl die men omschrijft als 'dansbare liedjes met een punkrandje'. Zanger Alan Donohoe wordt vergeleken met Robert Smith van The Cure. Dit gaat alleen op voor het hoge vogelverschrikkergehalte van beide zangers. Waar Smith de arme beestjes laat schrikken met zijn looks doet Donohoe dat met zijn stem. Hier en daar klinkt hij als een schrille kraai en doet hij me even denken aan het karakter Anne (eh eh eeeeh!) uit de Engelse comedy Little Britain. Donohoe heeft pupillen als schoteltjes en kraamt na elk nummer “Thank you, indeed” uit, terwijl hij een applausje voor zichzelf geeft. Met deze rare tic leidt hij een beetje de aandacht af, en dat is zonde, want de overige Rakes staan prima te spelen.   

Om dit rare gedoe zo snel mogelijk te vergeten kun je het beste flink gaan dansen. Laat daar nou net Shameboy en The Subs op het programma staan in de Puddingfabriek. In 2008 stonden deze Belgische acts ook al samen op Toxic! in de Oosterpoort in Groningen en in Tivoli De Helling. Scheurende electro is wat zij maken. Shameboy kiest voor de benadering 'twee mannen, een boel knoppen, tig gloeilampen en daar gaan we'. Het publiek kan zich uitstekend vinden in deze aanpak en danst alsof de avond nog moet beginnen.

The Subs hebben even de tijd nodig om het podium om te bouwen. Groene laserstralen hadden we nog niet gezien deze avond en het geluid moet natuurlijk wel vet zijn. En oeioeioei wat produceren zij een aanstekelijke deuntjes. Frontman Papillon hitst de bezoekers op en waagt zich zelfs aan een mopje crowdsurfen. Net als je denkt dat het niet harder kan, doen ze er bij “Fuck That Shit” met de KORG effectenbak nog een paar scheppen bovenop. Na dit heerlijke audiogeweld hou ik deze freaky friday voor gezien.