Donderdag zijn de vrouwelijke Eurosonic Noorderslag artiesten flink in de spotlight gezet. Daarom kiest de redactie van 3voor12/Groningen ditmaal een andere tactiek en deze blijkt ook prima uit te pakken!
Na de nodige verwarring (speelt ze nou boven of beneden?) komen we toch aan bij Emmy The Great. Emmy The Great is Emmy, met gitarist en snaredrummer. 'The Great' zal niet op Emmy zelf slaan maar op haar begeleiders want deze Engelse schone is niet bepaald lang.
Emmy The Great speelt ‘antifolk’. Er vallen parallelen te trekken met Soko, maar ook met Janis Ian en Norah Jones. Kortom, pittige folkmuziek van een klein meisje met een mooie stem en dat is leuk, maar niet zozeer spannend of verrassend.
Hoe anders is het bij de volgende band, Doctor Scalpel & The Incissions. Dit viertal speelt in (het kader van Grunnsonic in) Café Koster. Voor het opteden delen de vier heren, gehuld in doktersjassen, haarnetjes uit. Dit slaat niet helemaal aan bij het publiek. Welgeteld één bezoeker zet het groene gevaarte op zijn hoofd. De muziek van Docter Scalpel & The Incissions slaat echter wél aan. Met hun strakke mix van garage en surf verzorgt de band een geweldig optreden waar het plezier en de urgentie van af spat.
Dan nog even snel naar Shadrak waar Mutiny On The Bounty optreedt. Mutiny speelt erg dynamische hardcore met lang uitgesponnen improvisaties. Postcore dus. De band uit Luxemburg lijkt niet heel erg blij te zijn met haar bezoekers die met de armen over elkaar staan de kijken en daarom geven ze zelf het goede voorbeeld met een spetterend optreden. De zanger springt het podium af en begint door de zaal te stuiteren en hoewel zelfs dit de armen van de bezoekers niet van elkaar krijgt, zien de bezoekers wel een geweldig optreden.
Jammergenoeg kunnen we het optreden niet tot het eind zien, want we moeten alweer door naar Buckshot waar Karoushi (ook onder de naam Grunnsonic) optreedt. Dit duo, afkomstig uit de hardcorescene, probeert onder de naam Karoushi wat ‘gezelligere’ muziek te maken, maar het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan en zo worden we weer getrakteerd op een goede portie lawaai. Want, hoewel het live sampelen niet helemaal soepel verloopt levert Karoushi toch een goed optreden.
Na in De Zolder tevergeefs te hebben gewacht op The Monroes, gaan we in de rij staan voor Mongrel. Hoewel de band is samengesteld uit leden van The Arctic Monkeys, Babyshambles en Reverend & The Makers, trekt het een verrassend oud publiek en verrassend weinig All Stars en leren jasjes. Dat is ook niet zo gek want ondanks de illustere bezetting klinkt de band behoorlijk volwassen. Met een bijzondere mix van hiphop, funk en britrock zet de band een geweldig optreden neer, met een enthousiast dansen publiek.
Aangekomen bij de Stadsschouwburg, worden we gewaarschuwd door een zwaar verontwaardigd wegbenende bezoekster: “Nee, het is niet afgelopen, het is gewoon waardeloos!” Misschien wat overdreven, maar om Baustelle nou goed te noemen gaat ook te ver. Soms lijkt de band op Radiohead te willen lijken en soms op een band uit een goedkope Italiaanse Bistro. Het eerste pakt niet echt goed uit en het laatste is geen compliment.
Na deze teleurstelling vertrekken we weer naar Huize Maas, maar de rij die er voor Moke staat is wel erg lang. Daarom gaan we maar terug naar De Zolder waar weliswaar geen bandje meer te speelt, maar nog wel een koud biertje wacht!