De laatste tijd wordt ik erg gegrepen door een nieuw genre. Wat heet nieuw? Een jaartje of drie borrelt er al wat en het afgelopen jaar leek er dan eindelijk iets bovengronds te komen. Dubstep heet het? Dub wat? Tja, leg maar eens met woorden uit wat dat is. Langzame drum ’n bass, maar dan soms meer urban, maar ook reggae of techno invloeden, van alles door elkaar. Met zware bassen… Ah, ja. Je ziet ze kijken.
Als ik iets laat horen dat ik heb gemaakt, moet er een mp3tje uit een laptopspeakertje komen of mag ik heel zachtjes - ‘ja, leuk, maar kan die bas wat zachter?’ - iets laten horen over de speakers in de huiskamer. De buren liggen nog te slapen, men heeft net last van hoofdpijn, de sterren staan verkeerd…. Kortom, het is erg lastig om uit te leggen hoe leuk dubstep met al haar variabelen en lenige ritmen kan zijn.
Voor mij was de eerste maal dat ik het ECHT ontdekte, met Kode 9 in een donker achterafzaaltje. Daarvoor kocht ik al wel platen in die richting, waarschijnlijk omdat ik ook behoor tot die mensen die altijd met smacht zitten te wachten op dance die van de begane paden af gaat. En in bepaald opzicht was het tegelijk heel erg vertrouwd, zeker voor iemand die vroeger veel dub luisterde (Adrian Sherwood, Lee Scratch Perry, Mad Professor) en begaan is geweest met zowel techno als jungle en vroege drum’n bass.
Maar de echte ervaring was ook voor mij dat donkere zaaltje, waarin de MC vrijwel onzichtbaar op het podium stond en de DJ’s hooguit uitgelicht werden door de magere lampjes op de draaitafels. De ritmische wendingen bleven verassen en voor ik het wist stond ik weer uren op de dansvloer. Ook mijn gastvrouw, toch wat minder ingewijd, was aangenaam verrast. We voelden ons alsof we een hoop drugs hadden genomen, zoveel energie en geestelijke desoriëntatie ervoeren we. Dat was goed.
Onlangs ging ik in Los Angeles op bezoek bij de dubstep scéne ter plekke. Daar is de ervaring anders en dat hoor je ook. Luister voor de aardigheid bijvoorbeeld naar de muziek uitgebracht door het label Lo Dubs. Iets meer hiphop en electro invloeden. Zoals op de demo van 6Blocc, die ik ergens in de grote platenwinkel Amoeba vond. Ze hadden hier een groot vak vrij gemaakt voor de laatste dubstep aanwinsten. Getuige de succesvolle Smog feesten aldaar is dubstep al een paar jaar hot in LA.
De 6Blocc CD opent met 'digits', een bewerking van Kraftwerk met zoveel bass, dat ik even bang was dat de cabrio waarmee ik lekker patserig de Pacific Coast Highway af reed richting Malibu, geheel uit elkaar rammelde. Wat een ultieme basssss ervaring! Ik slaakte uitbunding een klassieke cowboy yel. De zon op mijn dak en de auto uit-boomen met dikke bassen. De spiegels trilden dusdanig dat ik niet eens meer goed achteruit kon kijken. En toen begreep ik pas goed deze verzamelaar, niet voor niets getiteld Sub Assault.
Hier in Nederland klinkt dubstep vaak wat meer ‘techno’. In Simplon staat morgen een grote naam uit Engeland, die tot de bekendste producers in het genre behoort. Eindelijk wordt de dubstep in Groningen gelanceerd, na links en rechts wel eens een nummertje te gehoord of gedraaid te hebben. Als je het echt wilt begrijpen, ga dan heen en ervaar de bas in je onderbuik, laat je trommelvliezen vibreren en geef je over.
Dub & Dwars met Skream, 2562, Osiris
Simplon za 28 februari 2009 00.01- 05.00