In de week waarin Bob Marleys 64e verjaardag plaats had kunnen vinden, wordt Groningen getrakteerd op een fijne reggae combinatie van reggae dancehall en roots. Oude bekende Turbulence draagt zorg voor een uptempo en krachtige noot, Cocoa Tea doet het wat rustiger aan en kan daarmee rekenen op de voorkeur van het publiek.
Bij aanvang van het optreden van Turbulence zit een groot deel van het publiek nog in de foyer van de Grote Zaal. Te vaak gezien? Weinig nieuws? Van het podium straalt in tegenstelling tot zijn eerdere shows weinig enthousiasme af, met name van de begeleidingsband. Al is het fijn dat er weer een voltallige band staat, na de show van lady Tanya Stephens en haar slechts driekoppige ondersteuning.
De band lijkt de luide en rauwe stem van Turbulence niet helemaal te kunnen dragen en zijn pogingen om het publiek op te warmen, leiden vooral tot een frustrerende hoeveelheid "púúúúúll up" (rewind en het nummer nog een keer inzetten). We genieten zeker, maar komen niet los.
Hoe anders is het als Cocoa Tea vanuit de coulissen zijn eerste noot inzet. Hij lokt met zijn chant-achtige stem en het verenigende Jah! (Rastafari) het publiek uit alle hoeken van de Oosterpoort naar de Grote Zaal, waarna de avond pas echt lijkt te beginnen. Warme roots reggae, geïnspireerd door zijn grote voorbeeld Bob Marley, een tandje lager en meer ’n sync met het publiek. Ook de(zelfde) begeleidingsband lijkt er meer lol in te hebben.
Golden oldie “I lost my Sonia” komt voorbij, evenals “Riker’s Island”, maar de hoogtepunten blijven toch “She loves me now”, met het bekende, verslavende keyboard riedeltje (gejuich alom) en “18 and over”, dat verhaalt over een meisje dat eigenlijk iets te jong is voor Cocoa Tea (in koor: “Go home to your momma, your momma”). Als toegift kiest Cocoa Tea voor een recente hit, “Barack Obama” en laat daarmee het voltallige publiek (aanhanger of niet) de naam van de verse president scanderen.
Zo eindigt weer een heerlijk avondje reggae op zomaar een steenkoude avond ergens in het noorden van het land. Als ondergetekende even later thuis naar Exodus van Bob Marley luistert, kriebelt de gedachte toch… Hoe zou het zijn geweest als deze man hier nog had kunnen staan? Weten zullen we het nooit, maar avonden zoals deze komen vast een heel eind in de buurt.
Uitgaanstip:
Bob Marley Tribute/ RasBasSound/ Platformtheater Groningen/ 7 februari