Gideon is een leuk festival. Veel verschillende bands, waaronder een paar heel goede, en een sfeer waar veel andere festivals nog een puntje aan kunnen zuigen. Maar er is één nadeel: dit alles komt pas s’avonds uit de verf, terwijl het festival al om één uur begint. De acts die 's middags zijn geprogrammeerd, staan vaak voor een handjevol mensen te spelen, die dan ook nog eens tien meter afstand houden -bang om al te veel aandacht te trekken-, en veel meer dan met hun voet op de maat tikken en af een toe een sip van hun biertje nemen doen ze niet.
Typerend voor de middag is vandaag (29 augustus) de band Zaza uit Groningen. Ze spelen vrolijke indiepop, die perfect zou zijn om zo 's ochtends -voor de meeste gideongangers is twee uur nog héél vroeg- bij uit te brakken. Maar helaas zijn de liefdesliedjes van Zaza niet genoeg om iedereen terug te lokken naar het festivalterrein; veel meer dan twintig man zijn er niet. Leuke muziek dus, maar voor nop.
Gelukkig komt het festival 's avonds echt op gang en als je dan bedenkt dat de beste (lees: bekendste) bands ook 's avonds staan ingeroosterd, is dat misschien ook logisch. Of de betere bands ook de reden zijn voor de transformatie die Gideon doormaakt rond de klok van acht uur is niet te zeggen. Dat het in één keer een stuk gezelliger is kan namelijk net zo goed verklaard worden uit alle lege bierblikjes die ineens overal op de grond liggen.
Carlama Orchestar is bijvoorbeeld zo’n band die er wel in slaagt een feestje te bouwen; een Balkan feest wel te verstaan. Met vier blazers en twee percussionisten weten ze het publiek, dat in het begin een beetje met het hoofd op de maat staat te knikken, volledig aan het dansen te krijgen. Vooral de nummers met tempoversnellingen doen het goed. Echt weten hoe op dit soort vrolijke balkan te dansen weet niemand, maar er is ook geen mens die dat kan schelen.
Wie de winnaar wordt van de Gideon-op-zaterdag-award 2009 is een spannende strijd tussen de Hardheid en Noisia. De Amsterdamse ska band speelt harde ska -de naam zegt het al- die zowel vrolijk als vreselijk opzwepend is. Hun muziek laat dan ook niemand in het publiek onbewogen, in de meest letterlijke zin van het woord. Maar dit valt ook te zeggen voor het Groningse Noisia, met zijn onvervalste drum’n bass. Weliswaar staat er bij Noisia geen menigte vooraan die elkaar al springend heen en weer slingeren, maar los gaan doet iedereen. Een onbesliste strijd is flauw, dus moeten we de award toekennen aan de Hardheid, want Noisia speelde natuurlijk wel een thuiswedstrijd.
Sommigen zullen nu denken: ‘maar Demended are go! dan? Dat is toch de hoofdact van zaterdag?’. Ja, dat is het ook, maar aan iedereen besteed is het niet. Deze als zombies verklede Welshmen, maken keiharde -naar eigen zeggen- psychobilly; rockabilly maar dan meer op een metal manier. Voor sommigen heerlijke muziek om zichzelf op kapot te springen, maar er is ook een (te) groot deel van de gideongangers die de muziek als niets meer dan een brei van gebrul zien of die simpelweg mannen verkleed als zombie niet serieus kunnen nemen. Vandaar geen nominatie voor Demended are go!.
Alles noemen gaat natuurlijk niet, maar er waren deze avond nog tal van andere acts die de voetjes van de vloer wisten te krijgen, zoals Osiris, Alec Trix en Chemical drive. Dus al met al een zeer geslaagde zaterdagavond, die de zaterdagmiddag gelukkig weer doet vergeten.