...And you will know us by the Trail of Dead

Band promoveert chaos van stijlfiguur naar stijl

Matthijs Sorgdrager (tekst) & Henx (foto's) ,

Vier jaar na het eerste optreden in 2005, staat de Amerikaanse band weer in Vera. Het zestal werd voorafgegaan door de Duitse band Long Distance Calling

Band promoveert chaos van stijlfiguur naar stijl

 

Voor het concert melde de Vera website dat het concert van And you will know us by the Trail of Dead bijna is uitverkocht, maar dat er aan de kassa nog enkele kaarten beschikbaar zijn. Hier is gretig gebruik van gemaakt, want wanneer 3voor12Groningen ter plaatse komt, staat er in koeieletters: SOLD OUT. Dit is ook niet zo verwonderlijk, gezien de reputatie die de heren in de loop der jaren hebben opgebouwd en de lovende kritieken die hun nieuwste album The Century Of Self heeft geoogst.
 
Het voorprogramma, Long Distance Calling, mag de zaal opwarmen. Onder het credo: mooi saai is niet lelijk, speelt de band postrock die geniaal is in zijn eentonigheid. Pretentieus is het zeker, vervelend is het absoluut niet!
 
Het eerste deel van de set van de hoofdact is ronduit goed te noemen. Een tsunami van dynamische, psychedelische postrock met hardcore invloeden wordt uitgestort over het publiek en sommige nummers worden gespeeld met twee drummers wat het geheel extra kracht en bombast geeft.
 
De band lijkt aanvankelijk te waken voor de ‘fout’ die veel van hun collega's in de postrock wél maken, namelijk het na een uur volledig verliezen van de structuur en te vervallen in een chaos van climaxen. Maar als de zanger opmerkt dat ze drugs hebben gekocht (hoe origineel) en dat die goed werken, lijkt hier een einde aan te komen. De chaos die voorheen goed gedoseerd werd en hierdoor extra impact kreeg, wordt van stijlfiguur gepromoveerd naar stijl en daar moet je maar van houden.
 
Ondanks deze wending, zet And you will know us by the Trail of Dead geen slecht optreden neer. Het publiek gaat uit zijn dak en misschien moet ondergetekende niet zo zeuren, want het is te verwachten dat een postrockband af en toe de draad (expres) verliest.