Futureheads wordt vaak vergeleken met hun Britse landgenoten. Maar de band is al actief sinds 2000 mee en is alles behalve een zwakke kopie van hun landgenoten. Ze speelden op grote festivals in het buitenland, maar Vera is matig gevuld op woensdagavond. Waar-om zijn ze in Nederland nooit echt doorgebroken? Aan hun inzet zal het in ieder geval niet liggen. De show staat als een huis, de nummers volgen elkaar in een hoog tempo en de liters zweet druipen van het lichaam. De vorige platenmaatschappij weerhield hun naar eigen zeggen van optredens in Nederland, dus de zanger is blij weer terug te zijn. Maar na de slecht ontvangen tweede plaat werd de band aan de kant gezet en besloten ze hun nieuwe album in eigen beheer uit te brengen. Hier zijn ze een nieuwe weg ingeslagen, meer catchy en toegankelijker. Op Eurosonic gaven ze een klein voorproefje. Met succes, want een kleine tour door het land volgde. Hopelijk is dit het begin van de echte doorbraak, want de band heeft veel te bieden. De muziek neigt soms zelf naar punk, maar dan zonder de attitude en even catchy en mee-zingbaar als Britpop. Ze weten de meerstemmige ooh’s en aah’s perfect te combineren met raggende gitaarpartijen. Het publiek in Vera is eerst nog wat afwachtend, maar komt al snel tot de conclusie dat elk nummer eigenlijk gewoon heel goed is. En dan is een con-cert van een band zonder echt grote hits toch heel prettig. De bandleden verdwijnen na afloopt het nachtleven van Groningen in, wat ze zo lang noodgedwongen hebben moeten missen.