Sebadoh is de band rond Lou Barlow, de bassist van de roemruchte band Dinosaur Jr. Omdat twee kapiteins op een Dinosaur schip niet werkten, startte Lou Barlow eind jaren '80 zijn eigen band genaamd Sebadoh, samen met drummer Eric Gaffney en Bassist Jason Loewenstein. Ze werden een van de meest toonaangevende bands in het lo-fi indierock segment. Gaffney is na enkele jaren vervangen door diverse andere drummers, en ik dacht dat de band al niet meer bestond, maar alles komt weer bij elkaar tegenwoordig, zo ook de oorspronkelijke bezetting van Sebadoh. Een nieuwe Europese tour, met slechts een optreden in Nederland, Vera was de gelukkige gastvrouw. Een uitverkocht concert had ik verwacht op deze koninginneavond, maar dat viel mee, of tegen, het is maar hoe je het bekijkt. Voor een toch nog flink gevulde zaal bracht de band een zeer wisselvallige en moeizaam op gang komende show. De basisbezetting bestaat uit Barlow op zang en gitaar, Loewenstein op bas en Gaffney op drums, maar ze zijn allen multitalenten: er wordt om de zoveel nummers gerouleerd van instrument, en van zangpositie. Alle bandleden schrijven nummers voor Sebadoh, maar de werkelijke lo-fi briljantjes komen toch voornamelijk uit het brein en de keel van Lou Barlow. Ook de zangkwaliteiten van Loewenstein, maar vooral van Gaffney halen het niet bij de zang van Barlow. Na elke bezettingswisseling op het podium begon het publiek om me heen meer te morren en zich erover te beklagen dat men het liefst de Barlow nummers hoort. Toch kwam het concert tegen het einde goed op gang, vooral tijdens de toegift. De klassieker "Gimme indie rock" hakte er nog steeds goed in. Toch leek de band vermoeid, danwel inspiratieloos. Er werd veel te vaak tussen de nummers door (onnodig) gestemd, wat de vaart er flink uithaalde. Barlow beschuldigde ons als publiek er van dat we een "tough audience" waren, omdat er nauwelijks werd gereageerd op een binnensmonds gemompelde (en dus nauwelijks verstaanbare) overdenking betreffende Groningen. Wel weer grappig was was de opmerking dat hij speciaal voor deze koninginnedag op een, inderdaad, oranje gekleurde "Orange" versterker speelde. Blijkbaar was hem deze kleur niet ontgaan in het straatbeeld die dag. De tour gaat vergezeld van diverse re-issues van oude (vinyl)albums. Nieuw materiaal is voorlopig nog niet voorhanden en het zal moeilijk worden om het niveau van het oude plaatwerk te evenaren. Gelukkig zijn pick-up en CD speler altijd paraat om bijvoorbeeld Bakesale, III of Harmacy te draaien.