In een onlangs gehouden interview met Nieuwe Revu raadt Patrick Watson aan om hun muziek via een koptelefoon te beluisteren. Na meerdere luisterbeurten van het jongste album “Close to paradise” blijven de volgende associaties hangen: dagdromen in een bootje op zee, Grey's anatomy, vleugje Erik Satie en Claude Debussy, gevoelige snaren à la Jeff Buckley en sprookjes. Het fijne aan de liedjes is dat ze niet te vol zijn, waardoor je je gedachten de vrije loop kunt laten. Dat van Grey's anatomy blijkt overigens te kloppen: “The great escape” is gebruikt voor de aflevering waarin Meredith aan de verdrinkingsdood ontsnapt. Muziekredacties van films en TV series zullen zeker blij zijn met de muziek van het Canadese gezelschap, dat naast frontman en zanger Patrick Watson bestaat uit een bassist, gitarist en een drummer. De combinatie van piano en de hoge, soms wat hese stem van Watson, past goed in menig dramatisch hoogtepunt, dan wel dieptepunt. “Daydreamer” kan zo op de soundtrack van een modern sprookje en het instrumentale “Mr. Tom” zal het goed doen bij een terugblik op iemands leven. “Luscious life” heeft de juiste vrolijke noot voor een ontsnapping uit Alcatraz, of de Mesdagkliniek zo u wilt. “Sleeping beauty” is leuk voor verliefde stelletjes en wanneer de eerste scheurtjes zichtbaar zijn in de relatie is “Drifters” van toepassing. Met het optreden op Lowlands 2007 speelde Patrick Watson zich in Nederland in de kijker en de band is dan ook druk aan het toeren. Pinkpop staat nog op het programma, maar deze band verdient het om af en toe ergens op te treden waar je drankjes in een glas geserveerd krijgt. De tourbus van Patrick Watson parkeert op 3 juni bij de Stadsschouwburg Groningen, alvorens men doorkachelt naar diverse zomerfestivals.