In de Vera Kelderbar presenteerde LPG hun tweede CD "With the earth above me". Eerder was er al een stuntje rond de productie van de CDhoes: het uitleggen van 11.000 blikjes tomatenpuree op een plein in Den Haag, die van bovenaf gefotografeerd de koppen van de bandleden voorstellen. LPG presenteerde hun nieuwe plaat door middel van zes optredens: drie op een avond, zowel in de Vera kelderbar, als in de bovenzaal van Paradiso. In een volgepakte kelderbar bezocht ik de tweede show van de avond. LPG is een sympathieke band, en het publiek applaudiseert dan ook braaf na elk nummer, zo ook ik. Toch viel het niet mee om welgemeend te blijven klappen naarmate het concert vorderde. Het was mijn vierde LPG concert en ik had er meer van verwacht. De band grossiert in stijlwisselingen, per nummer, maar ook binnen nummers. Het klinkt allemaal zeer virtuoos en strak, maar mij bekroop het gevoel dat het te bedacht is. Teveel hoofd, te weinig hart. Er wordt veel van de luisteraar gevraagd (waar niks mis mee is) maar de muziek snijdt te weinig hout, juist door de vermoeiende muzikale virtuositeit. Jazeker, LPG had ook eenvoudig nieuw akoestische liedje op het repertoire staan, maar door de vlakke manier van samenzang bleef dit nummer niet boeien. Ik moest even terugdenken aan toen ze enkele jaren terug in Vera stonden (toen nog als voorprogramma). De goed gevulde zaal was erg rumoerig tegen eind van de show en als laatste nummer speelde LPG een volledig akoestisch liedje, gezamenlijk op een rijtje op het podium. De indrukwekkende stilte die volgde in de zaal was ongelooflijk en het zonder versterking gezongen nummer zorgde voor een kippenvelmoment. Nog even terugkomend op de samenvatting van deze recensie; ik denk dat alle genoemde typeringen waar zijn, Maar dan kan er nog steeds een boeiend concert worden gegeven. Ik miste een mate van zelfvertrouwen op het podium en een gevoel van weten wat je wilt overbrengen. Misschien moet de band een duidelijker muzikale richting gaan kiezen zodat een concert meer diepgang kan krijgen?