"Ik zat hier in dezelfde kleedkamer waar mijn favoriete band At.the drive.in" uit elkaar is gegaan, aldus Otto Wichers , alias Lucky Fonz III, "Ik hoop maar dat ik bij elkaar blijf". Het tekende de droge humor waarmee deze jonge troubadour zijn soms zwaarmoedige liedjes wist te verluchtigen. Behalve over humor beschikt Fonz echter over nog meer goede eigenschappen om een publiek te vermaken. Allereerst natuurlijk de gave om geweldige popliedjes te schrijven, maar daarnaast wordt hij wordt nooit gladjes of oubollig en weet een rafelig randje aan bijna al zijn liedjes mee te geven door zijn gruizige stem en soms net tegendraadse gitaarspel waardoor je als toeschouwer onwillekeurig geboeid blijft observeren. Het is duidelijk dat hier een niet alledaagse artiest bezig is. Het talent van Lucky Fonz III wordt inmiddels trouwens alom erkend want vooral na het winnen van de Grote Prijs van Nederland in december 2006 is het hard gegaan. Diverse andere prijzen vielen hem vorig jaar ten deel en in januari stond hij als uitvloeisel van het winnen van weer een award voor een korte set op het Noorderslag festival. Dat optreden deed verlangen naar meer en het was dan ook niet meer dan logisch dat Vera aangedaan werd voor een lang optreden waarbij de meeste liedjes van de twee tot nu toe verschenen cd's voor een aandachtig publiek werden gespeeld. Hoogtepunten daarbij waren het broeierig mooie "Seven years of observation", de geweldige meezinger "Poor Carolina" en het pakkend ingetogen en klein gehouden "Once I was a lady". De conclusie moet getrokken worden; hij is echt zo goed als de reputatie die hem vooruit kwam gesneld.