Geen voorprogramma vandaag maar een documentaire waarin Eels frontman; Mark Everett 'op zoek' gaat naar zijn vader die een gerenomeerd natuurkundige bleek te zijn. De documentaire pretendeert ons de quantummechanice uiteen te zetten. Het vakgebied waar pa Everett op zijn 20e belangrijke ontdekkingen heeft gedaan. De theorie van de paralelle universa komt bijvoorbeeld van zijn hand. De documentaire wordt afgesloten met Everett's woorden: 'My dad was a rockstar of the physics world.. for sure.' Aan de ene kant is het leuk dat het publiek niet verveeld wordt me een voorprogramma waarin niemand geïnteresseerd is. (We willen Eels zien!) Maar aan de andere kant is het ook nogal nietszeggend om een theorie uiteen te zetten die tachtig procent van de aanwezigen niet zal, kan of wil snappen en op zoek te gaan naar een vader die niemand kent. Hoe invloedrijk hij na vijftig jaar ook bleek te zijn. Als Eels opkomt blijven de stoelen die er tijdens de documentaire stonden, staan. Vanavond zijn er zitplaatsen en dat is ook wel eens leuk. Met name omdat in tegenstelling tot het vorige concert, anderhalf jaar geleden. Vanavond ligt de nadruk op een tijdje lekker luisteren naar liedjes die na bijna vijftien jaar nog steeds niets aan zegginskracht ingeboet hebben. Mark Everett staat samen met vaste gitarist The Chet op het enorme podium van de grote zaal voor een wel erg grote zaal, zijn liedjes met soms wel erg veel bombast te spelen. En hierin ligt ook meteen een minpunt: de arrangamenten en de capaciteit van de zaal matchen niet echt met het intieme aangezicht van twee mannen die samen hele mooie, breekbare liedjes zitten te spelen. Het tweede en laatste minpuntje is dat het in het begin wel lijkt alsof er een jukebox op het podium staat. Geen bijzondere uitvoeringen of lange solo's. Eels speelt zijn liedje, het publiek klapt en het volgende nummer begint. Dit verdwijnt echter en hoewel zijn genialiteit nooit in het geding komt hoor je nu pas echt wat Mr E allemaal kan. Van mooie, aangrijpende zachte nummers met zingende zagen, tot bombastische nummers met veel gitaargeweld. Het ligt allemaal in zijn macht en allemaal zijn ze even sterk. En als na twee toegiften het concert afgelopen is weet je dat Eels over dertig jaar nog steeds tot de verbeelding zal spreken.