In 2005 speelde Vive la Fête voor het laatst in de kleine zaal van de Oosterpoort. Inmiddels zijn we alweer twee albums verder en in de tussentijd zijn er waarschijnlijk wat wisselingen in de samenstelling van de live band geweest, maar de basis van Vive la Fête blijft hetzelfde: simpele maar doeltreffende en vooral dansbare muziek van Danny Mommens met Franstalige teksten van Els Pynoo. Maar hoe lang blijft dat nog een succesformule? Nadat lokale heldin Krause haar ding heeft gedaan in het voorprogramma kunnen de rookmachines en ventilatoren aan. Els zingt zoals altijd op haar bloten voeten en op het puntje van haar tenen en Danny hangt er met zijn gitaar verliefd omheen. Tijdens het spelen door maakt hij af en toe op zijn gemak een Polaroidfoto van Els in haar haute couture jurk die vervolgens het publiek in verdwijnt. Het optreden komt maar moeilijk op gang en alleen bij de oude nummers komt het publiek een beetje los. De band kan even helemaal los gaan op Eerste Paasdag in een rock versie van Jesus Christ Superstar en tijdens de toegift komt het feest pas echt op gang. Vive la Fête weet altijd een eigenzinnige show neer te zetten, maar die show is al wel jaren hetzelfde. En mocht er vroeger nog wel eens iemand het podium op getrokken worden of een gitaar spontaan in de fik vliegen, vanavond in de Oosterpoort ontbreekt alle spontaniteit. Als je de band voor het eerst live gezien hebt is het misschien moeilijk te geloven, maar zelfs aan een band als Vive la Fête kan je gewend raken.