Een show vol sfeer, dynamiek, maar vooral passie zorgde voor een erg tevreden publiek, waaronder een aantal fans uit Duitsland en Engeland. Trouwe fans die hun band op de voet volgen. En begrijpelijk ook. The Brothers Movement uit Ierland, de band die de plek in mocht nemen als voorprogramma, waren een zeer waardige openingsact. Dit jaar hebben ze hun vorige naam Mainline achter zich gelaten en lijken klaar en gretig voor een nieuwe fase in hun bestaan: een debutalbum staat dit jaar op stapel en nu ze samen met de Rebels touren zullen ze zeker een grote schare fans met BRMC kunnen gaan delen. Hun muziek is net als die van de hoofdact sfeervol, folky, en een beetje bombastisch. Een zesmans formatie, met meest opvallende lid en songschrijver van de band: Danda, die lijkt alsof hij ooit in The Band of The Birds heeft gespeeld, mooie snor wel. Hoogtepunt was het nummer War & Peace, een thema dat momenteel erg bij de band speelt, ook al geven ze nog niet echt toe politiek geëngageerd te zijn. Mooie samenzang en wat experimenten met strijkstok en electrische gitaar maken het een mooi optreden. Ga ze zien. De bekende psychedelische kant van The Black Rebel Motorcycle Club rijgt zich in de Oosterpoort aaneen met helse en galmende gitaarpartijen met af en toe een snufje folk ertussen door. Maar vooral luidt het rock element de boventoon. De band uit California die dit jaar tien jaar aan de weg timmert, bracht in 2007 hun vierde langspeler uit: Baby 81 (genoemd naar de 81ste baby die de tsunami van 2004 overleefde). Het openingsnummer komt van deze plaat: “666 Conducer”. Een goede opwarmer, maar nog niet het neusje van de zalm. Dylanesque achtige nummers als ‘Ain’t no easy way out’ en ‘Shuffle your feet’, beiden van de derde plaat ‘Howl’ (geïnspireerd door het gelijknamige gedicht van Beatnik Allen Ginsberg), lieten de folk kant van BRMC zien. Het laatste nummer is doorspekt met de religieuze insteek van de heren. Toch is dit niet het wapen waarmee de band wereldwijd door zou kunnen breken, mochten ze dat ooit willen. “Salvation” van hun debut B.R.M.C., was meeslepend, mysterieus…prachtig. Een moment waarin de band uitblinkt naast het mooie “Pretend”, sober maar intens gebracht door Robert Breen vlak na een korte pauze. Ook zijn versie van “Mercy” was een moment om stil van te worden. De pijn van de tekst was duidelijk voelbaar: “There’s no mercy in your eyes There ain’t no time to set things right And I’m afraid I’ve lost the fight I’m just a painful reminder Another day you leave behind” Een enthousiast en talrijk publiek in een passende kleine zaal maakt een avond mee om niet gauw te vergeten. “Time won’t save our souls” zingen ze in “Shuffle your feet”, maar voor één avond zijn we voor heel eventjes gered.