Wederom een nieuwe editite van het Eurosonic festival. Dit jaar ligt de nadruk op Zweden en daar komt meer vandaan dan IKEA's, Benno's, Ektorp Bromma's en Markörs. Dit bewijst de eerste band die zich, ondanks dat ze uit het Zweedse Jönköping komen, rustig "I'm From Barcelona" noemt. Het eerste wat opvalt is de The Polyphonic Spree-achtige bezetting. Met 29 bandleden staat het podium namelijk wel héél erg vol, net als de zaal overigens. De band trapt af door een stuk of wat grote balonnen de zaal in te werpen die gedurende het hele concert zullen blijven rondzweven. I'm From Barcelona maakt misschien wel de vrolijkste en vriendelijkste indierock die je ooit gehoord hebt. Daarbij komt dat ze de boel, op de een of andere manier ongelofelijk gezellig weten te maken. Dit komt waarschijnlijk door de gezelligheid op het podium die afstraalt op het publiek. Als uiteindelijk een iemand uit het publiek het podium op wordt getrokken en mee mag spelen op iets wat lijkt op een fluit is het feest compleet! Dan snel door naar Huize Maas alwaar de twee-koppige band Ting Tings hun opwachting maakt. Ting Tings bestaat uit Jules die drumt, zingt en af en toe gitaar speelt, Katie, bassiste, zangeres en gitariste en hun sample machine. Katie mag met haar vorige band TKO dan wel suport act zijn geweest voor Atomic Kitten en Jules mag dan wel de nummers voor TKO hebben geschreven, verwacht geen mietjesrock. Het duo maakt indierock met ballen en vooral de performance van zangeres Kittie maakt grote indruk! Toch wordt het optreden op den duur een beetje saai. Wil je als als duo het label "spannend en gevarieerd" krijgen opgeplakt bij een optreden, dan moet je toch wel net zoveel klasse hebben als je collega's van The White Stripes en dat is bij Ting Tings (nog) niet aanwezig. Desondanks was het een erg leuk optreden. Hierna is het tijd voor Zombie Zombie. Wederom een duo. Maar jammer hier is, dat hun gestoorde dancenoiserock niet echt aanslaat bij het publiek. Bij de band zelf slaat het echter des te meer aan en de twee gaan helemaal los. Al met al is Zombie Zombie met al zijn rare effecten en monotone trance-opwekkende muziek niet helemaal besteed aan het publiek (dat overigens wel trouw blijft staan) en is dit jammergenoeg weer een optreden dat, hoeveel de band ook zijn best doet, niet aanslaat. Na al dit electronische gebeuk mogen we gaan genieten van een portie heerlijke, authentieke folkrock van de italianen van The Modena City Ramblers. Deze heren zijn geen kleintjes. Zo hebben ze tijdens Live Aid opgetreden met Madonna en in Italie kunnen ze nauwelijks over straat.Ze worden dan ook warm onthaald door het publiek dat voor een groot deel uit Italianen bestaat en de frontman kondigt de band aan met de woorden: "Zank you verre mucheh! We're The Modena City Ramblers! Folk rock for the masses!" En dan kan het beginnen. Geroutineerd geven deze heren en dame een steengoed optreden weg en krijgen ze de hele schouwburg aan het dansen met hun krachtige mix van authentieke Italiaanse folk en rock. Aangezien de Death 60's hadden afgezegd gaat dat feest niet door. Jammer! Maar niet getreurd. Er is nog genoeg keuze. De laatste band heet Cappello A Cilindro en ze spelen beneden in de Spieghel. Deze Italianen maken stuwende en diepe New-Wave-achtige muziek met een saxofoon en een trompet. Het klinkt erg goed maar net als bij Zombie Zombie past de muziek niet echt in de beschaafde Eurosonic sfeer waar iedereen het liefst de kat uit de boom kijkt totdat het optreden afgelopen is. Hierdoor blijft het toch bij wat gefreak op het podium en weten de heren er niet echt een feestje van te maken. En hiermee zit de eerste dag van Eurosonic voor uw recensent er alweer op en is het tijd om moe maar voldaan huiswaarts te keren.