Volgens de website wordt zwemfest in Simplon georganiseerd vanwege "de uitsekende geluidskwaliteit in haar 2 concertzalen". Dit is niet terug te horen bij het optreden van de eerste band, The Morphines. De zang verdrinkt en de muziek vergaat tot één lelijke massa. Dit komt ook het spel van The Morphines niet ten goede. Ze spelen slordig en de nummers slaan niet aan. Als bij de laatste drie nummers de geluidsman zijn draai heeft gevonden, vindt de band deze ook en worden (nu wel) strakke Iggy Pop-achtige riffs de zaal in geslingerd. En zo kent dit optreden tóch nog een goede afsluiting. Na een korte pauze is 24 Hours aan de beurt. Deze heren maken vrolijke indierock liedjes die misschien nog het best te beschrijven zijn als wat ontoegankelijke reclamemuziek. Ook hier laat de kwaliteit van het geluid af en toe wat te wensen over, maar dit weerhoudt de heren er niet van een hele leuke show neer te zetten. Als derde band staat Noir op het programma. Noir speelt snoeiharde Nu-Metal, maar dan zonder de kinderachtige raps ertussendoor. Het publiek, dat voornamelijk uit studenten bestaat, is onderhand goed dronken en headbangt lekker mee op de harde en strakke gitaren van deze Winschoter metalheads. En afgezien van het iets te ingetogen begin zetten ze een verdomd goede show neer. Tijdens al dit gitaargeweld begint het pas op te vallen dat de mensen die niet staan te headbangen vrolijk door -proberen te- praten en soms begint je het gevoel te bekruipen op een borrel van een studievereniging te zijn beland in plaats van op een festival. Dan is The Elizabeth KnowHow aan de beurt. Eén van de grote namen van dit festival. In het begin doen ze deze goede naam niet bepaald eer aan. De zanger zingt slecht en de boel klinkt ongeïnspireerd. Na een nummer of drie komt hier verandering in. De zanger komt bij stem en men raakt wat beter op elkaar ingespeeld waardoor het minder amateuristisch klinkt en meer als The Red Hot Chilli Peppers en zo weten deze heren in pak, na een wat matig begin, toch een erg goede show neer te zetten. The Caribean Stud Conection wordt aangekondigd als hét zomerse intermezzo van deze avond. Ze spelen vrolijke liedjes maar waar de adjectieven "zomers" en "Caribbean" vandaan komen blijft een raadsel. Deze gasten spelen punky rockliedjes waar af en toe Rancid invloeden terug te horen zijn. Behalve de naam is niets zomers hier. Het spel van de heren ook niet. Hoewel de nummers in potentie leuk zijn, is het optreden dit niet. De organisatie heeft er niet slecht aan gedaan het optreden van The Heavens Devils aan het eind van de avond te plannen. De stevige hardrock die deze heren maken gaat goed samen met de staat van het merendeel van de bezoekers. Terwijl The Heavens Devils spelen, is zelfs de meest verlegen psychologiestudent dronken genoeg om de pit in te duiken. En zo, terwijl de organisatie een overwinningsdans doet, eindigt weer een hele leuke nieuwe editie van Zwemfest.