#4df21: Live maakt het jarentachtiggeluid van High Hi plaats voor pretentieloze indierock

Het duurt dinsdagavond bij High Hi krap één nummer om te verrassen. Want waar is de synthesizer die we zo nadrukkelijk (dachten te) horen op laatste album Firepool? De galm op de zang is bij opener '94A9' ook al nergens te bekennen, het Lynchiaanse dreampop-nummer 'Alligot' tegen het einde van de set is in de live-uitvoering zelfs nauwelijks herkenbaar. Nee, wie van tevoren nooit iets van High Hi heeft geluisterd, zal ze na dit optreden wegzetten als pretentieloze indierock.  

Dat label past live ook prima bij de Leuvenaren, die in 2014 al onderdeel waren van Studio Brussels Nieuwe Lichting en nog altijd een graag gedraaide act zijn op de Belgische radio. Selling point van High Hi is de wisselzang tussen gitariste Anne-Sophie Ooghe en drummer Dieter Beerten, die samen met de bassist als drietal naast elkaar op het podium staan. Dat werkt toch automatisch lekker voor de energie en dynamiek van zo'n optreden, wanneer je - los van het muzikale aspect - als toeschouwer wordt gedwongen om heen en weer te kijken op het podium. Tel daarbij op dat de nummers van High Hi ook zo besmettelijk zijn dat je bang bent dat je QR-code morgen niet meer geldig is. Of je het nou indierock noemt of synthpop zonder synthesizer: gewoon een prima optreden.

HET MOMENT
Zo'n typisch Belgische-band-in-Nederland-moment. Voor de claps op titeltrack 'Firepool' vraagt Ooghe het publiek om hulp, maar daar houdt een Nederlands publiek helemaal niet van, laat staan dat we hier in staat zijn om zo'n ritmische opdracht langer dan tien seconden goed uit te voeren. Komisch hoe Ooghe dat vervolgens beseft en het omtovert tot een compliment met knipoog: wat zijn we toch goed stil vanavond. Het kan op enthousiaster respons rekenen dan het eerdere verzoek.

3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste recensies, foto's en andere relevante artikelen.