Aftrap Popronde 2025: keuzestress, drukte en zeer divers aanbod Aftrap Popronde 2025: keuzestress, drukte en zeer divers aanbod

Popronde Nijmegen begint dit jaar wederom – net als afgelopen jaar – rond het Waalplein van NYMA op het terrein van industrieel complex De Vasim. Daar treden vanmiddag al acht acts op, op vier locaties: brouwerij Oersoep, Waalhalla skatepark, galerie Expo Bart en Rex bar & restaurant. Van de 100 geselecteerde deelnemers dit jaar zijn er zeven uit Gelderland: Elieve (Apeldoorn), Jackie & The Facts (Nijkerk), JUNO (Nijmegen/Utrecht/Amsterdam), Kelsey (Nijmegen/Utrecht), Mila & Mira (Arnhem), Politie Warnsveld (Nijmegen) en SERVICE (Nijmegen/Oss). Twee daarvan – Elieve en SERVICE – staan deze middag al in de line-up, maar daarover later meer. Met tientallen acts die optreden vanavond hebben we al wat keuzestress, maar vanmiddag is de line-up redelijk te overzien met slechts weinig overlap wat betreft tijd én alles dicht bij elkaar. 

Rond half twee lijkt het nog rustig op het NYMA-terrein. Er is een skate-wedstrijd bezig bij Waalhalla skatepark, voorbijgangers laten de uitbundige zonnestralen hun gezicht beroeren op het terras bij Rex en Oersoep en de markante gebouwen op het voormalige industriële complex doen wat ze al jaren doen: zwijgzaam hun imposante erfenis uitstralen. Niets wijst er op dat straks de nieuwe editie van Popronde Nijmegen hier haar vuurdoop heeft, maar wie let op de details ziet de opbouw en spanning naderen. Busjes met apparatuur (en bands) rijden af en toe aan, bij de verschillende locaties wordt nog driftig gesoundcheckt, de Popronde-stand wordt opgebouwd en bandleden rennen koortsachtig heen en weer om de laatste zaken te fixen. De zon brult volop in de lucht (we negeren even de dreigende wolken ver aan de horizon) en we begeven ons iets voor tweeën richting Waalhalla waar de eerste band van vanmiddag zal aftrappen.

Amyl and the Sniffers lijkt de laatste jaren hét sjabloon voor aankomende punkbands. De muzikale invloed van de Australische punkers zagen we deze zomer al eerder behoorlijk doorsijpelen bij een aantal bands op onder meer het Valkhof Festival en heeft nu ook definitief de Popronde bereikt, merken we onder andere bij de band die Popronde opentrapt vanmiddag. Dat suggereert dat Clitteband geen eigen identiteit heeft en simpelweg de muziek van de Australiërs als blauwdruk neemt. Geenzins willen we echter benadrukken. Want hoewel de invloed van Amyl and the Sniffers nadrukkelijk aanwezig is, geeft de Hilversumse band - winnaar van de 035 Popprijs eerder dit jaar - een energieke en plezierige eigen draai aan het genre. Nederpunk anno nu met herkenbare teksten.

“Samen zijn wij boos” vat Emmi Dijk, zangeres van Clitteband, aan het begin van hun set de kernboodschap nog even samen. En inderdaad: de boosheid over huidige maatschappelijke thema’s komt in een luidruchtig tempo voorbij in nummers als ‘Gore Gozers’, ‘Ik Wil Het Mooiste Meisje Zijn’ en ‘Feminist’, waarbij de interactie met de volle zaal volop aanwezig is. Eigentijdse teksten met een serieuze boodschap, maar wel met een knipoog gebracht, en trotse uitingen van hun feministische en queer inborst. De band overtuigt met hun pakkende en prikkelende set. Ja, het is pas het eerste optreden van deze Popronde, maar als iedere band zo overdonderend en sterk is, wordt het een onvergetelijke editie.

Door naar Rex waar we even kunnen afkoelen met de heerlijke (f)luistermuziek van LNDE, het muzikale alter-ego van singer-songwriter Linde Torenvlied. Ze bracht in 2024 haar debuut-ep Not About You uit en deze week is haar nieuwste ep Stranger verschenen. In een redelijk gevulde lunchroom horen we dromerige indie-folkpop voorbijkomen in een krachtige zang met gevoelig timbre. Denk Maria Mena in haar beginjaren maar dan minder glad geproduceerd. Van beide ep’s staan er vanmiddag nummers op de setlist. We zijn wat huiverig om de term ‘authentiek’ te gebruiken – want al zo vaak gebruikt dat het inmiddels grenst aan een cliché – maar het is zeker van toepassing op wat LNDE laat horen. Kalme, rustgevende liedjes over onder meer de kunst van leven, en met een fijne openheid gebracht. Ook de tweestemmige zang – er is is ook een mede-gitarist en toetsenist – zorgt voor een aangename stemming op deze locatie.   

De Popronde-organisatie heeft bij de previews in Nijmegen ten opzichte van vorig jaar een aantal wijzigingen doorgevoerd. Voornaamste wijziging is dat de positionering van de podia bij de locaties veranderd is. Zo staat het podium bij Rex niet direct meer rechts bij de ingang maar links tegenover de bar, en is bij Oersoep het podium niet meer tegen de achterwand geplaatst maar bij het raam. Goede keuzes, want daardoor is er betere doorstroming en is er voor het publiek ook meer ruimte. Het is bij Brouwerij Oersoep waar we Culi. treffen. Achter die normaliter eenmansband gaat Uitgeester Philip Kniese schuil die voor zijn optredens tijdens de Popronde een gitarist en drummer heeft meegenomen.

Als extra decorstukken staat er voor het podium nostalgisch oude AV-apparatuur en zijn er visuals die doen denken aan jaren tachtig Atari-spelletjes. Krijgen we dan ook synthpop uit de eighties? Nou nee. Culi. brengt lekker dansbare indie met retrospectieve teksten, waaronder van zijn nieuwste ep LOOK_AT_ME_. En ook nummers waarvan sommige zelfs nog niet zijn uitgebracht. Philip klaagt gedurende zijn set over keelpijn en hoopt dat het einde van de set haalt. Geen zorgen. Ja, het is wat schor af en toe, maar het is een fijne, pakkende set die het trio vandaag neerzet.

We gaan het hoekje om naar Waalhalla waar we de chaos induiken van Karnabahar. Met hun loeizware riffs, breed uitgesponnen nummers en verzengende energie klinkt het als een hedendaagse reïncarnatie van Cream, afgetopt met een dot Led Zeppelin, een snufje grunge en metal en een dosis jaren zeventig punk. Karnabahar is blijkbaar bloemkool in het Turks en hoewel we die groente doorgaans net zo smakeloos vinden als het huidige gekrakeel in politiek Den Haag, serveert de band – met leden uit Argentinië, Nederland, Turkije en het Verenigd Koninkrijk – hier toch een smaakvol gerecht. En ook de redelijk gevulde zaal waardeert de enorme bak chaotisch geluid edoch met volop pakkende melodieën, getuige het aantal bezoekers en het applaus.

We steken het Waalplein over waar we bij bar & restaurant Rex Kaya van den Bosch op het podium zien. Kaya brengt Nederlandstalige pop en was daarmee al te vinden als voorprogramma van MEAU en te zien in The Voice of Holland. Op zijn social kanalen scoorde hij al met covers van 'Soldier On' van DI-RECT en Adele's 'All I Ask', maar vandaag zijn het vooral nummers van zijn deze week verschenen debuut-ep Laat Mij Breekbaar Zijn die op de setlist staan. Een passende titel, want in zijn Nederlandstalige liedjes stelt hij zich kwetsbaar op met zijn teksten over liefde en de zoektocht naar betekenis in het leven. Geen opsmuk, gewoon zingen vanuit je hart en met emotie die uit de tenen lijkt te komen. Aan de podiumpresentatie kan misschien nog iets gesleuteld worden om het iets professioneler en wellicht wat minder nonchalant te maken, maar de zang en nummers zijn dikke prima.

Bij Expo Bart worstelen we ons met enige moeite naar binnen, omdat die locatie propvol bezoekers staat voor…… Ja, voor wat eigenlijk? Is het Italopop, een vette parodie op de muziek van Heino, een cabaret-act, synthpop uit de eighties, disco of dreampop? Als het bedoeling was van SERVICE om verwarring te zaaien bij het publiek dan zijn ze daar glansrijk in geslaagd deze dag. Het duo uit Nijmegen/Oss - bestaande uit Charlotte Hofman en Sam Cuppen (o.a. dj teleromeo, ex Thaïti en ex Altijd Onderweg) is al een aantal jaren actief, maar pas de laatste twee jaar is er geregeld nieuwe muziek verschenen. Het tweetal brengt vanmiddag een ingenieuze dansbare mix van over-the-top nummers, visuals (zien we daar nou een scène uit de film Sjakie en de Chocoladefabriek?), dansjes en gestoorde interactie met het publiek (en dat bedoelen we positief).

Service stond eerder dit jaar op het Valkhof Festival en pakte daar de bezoekers in. Dat is vanmiddag niet anders. Spontaniteit lijkt hier het hoofdingrediënt. Charlotte op synths en Sam op o.a. theremin kunnen soms hun lachen niet inhouden als er weer een absurd (maar wel mooi gechoreografeerd) dansje gedaan wordt. Ongetwijfeld is er goed over de set en act nagedacht (de drumcomputer bijvoorbeeld is voorafgaand geprogrammeerd met beats geeft Sam aan) maar het geheel ademt een speelsheid uit die leuk is om naar te kijken. We gaan niet te veel spoilers weggeven: voor wie wil zien wat Service presenteert moet maar gaan kijken tijdens deze Popronde. Vooruit: eentje dan. Wie graag lolly’s lust, moet zeker bij het duo op de eerste rij gaan staan tijdens hun optreden.

Een deur verder bij Oersoep staat de Apeldoornse singer-songwriter Elieve in de startblokken. Ze geeft aan wat nerveus te zijn om zo open haar muziek voor publiek te spelen. Ze heeft door gebeurtenissen in het verleden altijd een masker op gehad en voelt dat ze middels haar nummers nu de ruimte heeft haar persoonlijke verhalen te vertellen en het masker te kunnen laten vallen. Van nervositeit is tijdens haar optreden echter weinig tot niets te merken. Met een aangename zang en pakkende beats brengt Elieve haar fijne pop, waarbij de emotievolle songs het publiek raken.  

Een volwassen geluid horen we hier, wat niet vreemd is als je kijkt naar de ervaring die ze al heeft. Elieve studeerde aan het ArtEZ conservatorium, stond in het voorprogramma van Davina Michelle, nam een duet op met de winnaar van de Turkse The Voice, heeft miljoenen streams en tekende vorig jaar een labeldeal bij 8Ball Music en Cornelis Music. Wellicht het mooiste en ook meest persoonlijke nummer van vanmiddag is een ‘hertaling’ van een nummer van een van haar inspiratiebronnen: Selda Bağcan, een Turks singer-songwriter en muziekproducent. Tijdens de kippenvel-introductie vertelt ze dat de Turkse zangeres persoonlijk contact met haar zocht na Elieves optreden tijdens een Giro555-actie en haar toestemming gaf om al haar werken opnieuw uit te brengen. Gelet op de manier waarop Elieve het nummer brengt –passie, emotie, recht uit het hart – kunnen we die keuze volmondig terecht noemen.

We duiken nog één keer Waalhalla in voor het laatste optreden tijdens de Popronde vanmiddag. De vijf Utrechtse postpunkers van Fit hebben al bezit genomen van het podium als we binnenkomen en gooien hun chaos met bakken tegelijk de zaal in. Voor wie na bijna 3 uur previews even ingekakt was, krijgt een flinke dosis muzikale Viagra in de mik geworpen. Zanger Ide stuitert als een uitgelaten jonge pup over de planken van energie en ook de overige bandleden scheppen er welhaast een sardonisch genoegen in om maar zoveel mogelijk liters zweet richting de vele bezoekers te werpen. Missie geslaagd zouden we zeggen na afloop als we nat tot onder de oksels Waalhalla weer verlaten.  Maar niet voordat we een heerlijke mix van rammelende punk en shoegaze om de oren hebben gekregen, met nummers van hun dit jaar verschenen debuut-ep Miracles, zoals het fijn overstuurde ‘Cash’ en de geluidsexplosie ‘Life So Nice’. Even droge kleren aantrekken thuis en we kunnen weer op pad voor het avondprogramma. Morgen deel 2 van ons verslag van Popronde Nijmegen 2025!