De Britten, aangevoerd door frontman Charlie Steen, leverden met Songs of Praise (2018) een indrukwekkend, rauw debuut af en deden daar voor Drunk Tank Pink (2021) nog een schepje bovenop. De compromisloze shows bezorgden de band bovendien een uitstekende livereputatie. Op het derde album Food For Worms (2023) was er ruimte voor de persoonlijkere en kwetsbaardere kant, maar dit deed niets af aan de energieke optredens. Dat er dus reikhalzend naar het volgende album werd uitgekeken mag geen verrassing zijn.
Lange tijd werd shame in één adem genoemd met IDLES en Fontaines D.C. als het gaat om de wederopstanding van post-punk in Groot-Brittannië en Ierland. Maar waar de twee andere bands hun succes nadrukkelijker zijn gaan verzilveren is shame altijd hun eigen koers blijven varen. Nooit kiezen de Londenaren voor de weg van de minste weerstand. Ook op hun vierde album Cutthroat, dat ze vanavond presenteren in Doornroosje, is dat niet anders.
Het concert
shame + Ebbb. Vrijdag 3 oktober 2025, Doornroosje - Nijmegen
Maar vierde album Cutthroat doet eigenlijk precies wat je mag verwachten: het gaat terug naar de kern, het schuurt en de band doet precies waar ze zin in hebben. Niet iedereen lijkt blij met die richting, terwijl anderen het experimentele karakter van de plaat juist bejubelen. Tegelijkertijd hebben ze ook de energie en de ruwheid van de eerste twee albums teruggevonden.
©
Robin Hogenboom
shame
Bijtende postpunk
"Cowards are politicians, criminals / cowards are gel-haired real estate agents / cowards are people who got a degree / cowards are people who like people like me!" Shame gaat er vanavond met twee gestrekte benen in en begint met drie nieuwe nummers. Waar de huidige politieke orde het moet ontgelden tijdens opener 'Axis of Evil', daar gaat de frontman tijdens 'Cowards Around' juist zelf op de stoel van een verdorven machthebber zitten. Het zijn stuk voor stuk hoogtepunten van het nieuwe album en ook op het podium komt de bijtende postpunk goed tot zijn recht.
Zeker, met deze nieuwe nummers wakkeren ze het vuurtje al lekker aan. Maar het zijn de nummers erna waarmee de boel echt gaat knallen. 'Concrete' en 'Tasteless', beide van hun debuutplaat, zijn nummers die iedere shame-fan van voor tot achter kent. Het publiek kolkt, als bezeten door de woorden van Charlie Steen. Er wordt flink gesprongen, al lijkt niemand vanavond zoveel hang time te noteren als bassist Josh Finerty. Het aantal keer dat hij in de coulissen verdwijnt om een aanloop te nemen en het podium over te springen is niet bij te houden.
©
Robin Hogenboom
shame
Oud en nieuw
Hoe gevarieerd het nieuwe album ook is, er is vanavond geen enkel moment dat stilistisch uit de toon valt. Op plaat mag 'Quiet Life' klinken als The Vaccines en doet 'Spartak' denken aan het geluid van Fontaines D.C., vanavond is alles onvervalst shame. Het is ook bewonderenswaardig hoe goed het nieuwe materiaal past tussen de oudere nummers: beter zelfs nog dan de nummers van Food For Worms. Oud en nieuw werk zijn vanavond ook keurig in balans.
Toch kunnen ze niet voorkomen dat het tempo gedurende de tweede helft van de show enigszins wegebt. Nummers als 'Lampião' en 'One Rizla' zijn ook live super, maar zijn minder energiek. Gelukkig krijgen we al snel een nummer als 'Born In Luton' om de boel weer goed op te schudden: “I've been waiting outside for all of my life / And now I've got to the door, there's no one inside!”
Cutthroat
Gelukkig hebben de Britten het beste voor het laatst bewaard. Titelnummer 'Cutthroat' had ingezet kunnen worden om explosief te beginnen of de show een stevige herstart te geven, maar shame kiest ervoor om het in te sluiten als afsluitend vuurwerk. Het absolute hoogtepunt van de show. “I'm afraid to stay the same / So, why not? / Do what you wanna do?” Charlie Steen neemt een aanloop en springt in het publiek.
Het is de stempel op een meer dan geslaagd optreden. Perfect? Nee joh, dat is voor artiesten van een heel ander kaliber. Nee, het schuurt, het wringt, het is boos, het is euforisch, het is confronterend, het is dansbaar en bovenal: het is goudeerlijk en ze zeggen waar het op staat. Het is shame in optima forma.
©
Robin Hogenboom
shame
©
Robin Hogenboom
shame