Interview Misprint: “Een monobloc is een symbool voor alledaagse dingen” Interview Misprint: “Een monobloc is een symbool voor alledaagse dingen”

Jeroen: “Haha! Het reflecteerde op hoe we toen waren als band: we wisten niet echt wat het moest worden.” Joris: “Volgens mij omschreven we het ook als powerpolder, post-powerpolder of punkerpolder. Onze eerste liedjes waren ook allemaal zo anders dat we dachten dat het niet in één term te vatten was.” Maartje: “Nu zeggen we meestal dat we Nederlandstalige indiepop of pop maken. Tom: “Al is dat ook maar een labeltje, we proberen niemand af te schrikken met ons genre.”

Tom: “Een monobloc is iets dat gemaakt is uit één enkel blok kunststof, zoals die witte plastic tuinstoelen. Omdat het uit één stuk bestaat, kan het op grote schaal gemaakt worden, wat ook gebeurt. Het ontwerp is nooit gepatenteerd, dus daarom is het ook heel goedkoop om het op heel grote schaal te maken, want iedereen kan gebruikmaken van hetzelfde idee.”

Tom: “We zijn begonnen met een monobloc als uitgangspunt, iets dat ons inspireerde.” Joris: “Het is een symbool voor alledaagse dingen.” Jeroen: "Een monobloc is zo'n ding dat overal zó aanwezig is dat het ook een beetje naar de achtergrond verdwijnt. Dat wilden we centraal stellen op deze plaat: dat alledaagse dat je voor lief neemt dat naar de achtergrond verdwijnt. Perec schreef dusdanig over het alledaagse dat het weer bijzonder werd.” Maartje: “Veel van de thematiek op de plaat is eigenlijk best groot, maar neem je eigenlijk gewoon mee in het alledaagse. Het is ook iets dat niet per se altijd zichtbaar is, maar wel de hele tijd aanwezig.”

Maartje: “De hele thematiek is niet alleen Perec, maar ook het lijden. Dat lijden bij grote emoties of grote gebeurtenissen in je leven. Tom: “Wat Perec doet, is heel erg vorm boven inhoud. Ik denk dat wij het iets meer hebben toegelaten om via die vorm, via het alledaagse tot iets anders te komen. ‘Lekkebanddagen’ bijvoorbeeld is eigenlijk helemaal geen sexy onderwerp voor een liedje, maar juist daarom supergoed om een keer naar de voorgrond te halen. Of ‘Thuis in de Stad’ bijvoorbeeld: dat schreef ik twee dagen na de vorige Kamerverkiezingen. Maar die tekst was veel te letterlijk en heel particulier. Dus dat is herschreven naar een breder gevoel van je niet meer thuis voelen in de stad.”

Tom: “Ja, dat is een persoonlijk nummer inderdaad, maar je probeert het toch iets breder te trekken. Dat is iets waar we met z'n allen heel erg naar gekeken hebben: ‘is deze tekst te persoonlijk, of juist te algemeen?’ Ik vond het spannend op te nemen, want het gaat wel over familie. Maar juist door het creatieve proces geef je het wel een plaats. Als familie zitten we allemaal in zo'n soort proces. En ik ga er op deze manier mee om.” Jeroen: “Het is niet een nummer waarvan we denken, ‘we gooien het even in de setlist’, omdat er een bepaald gewicht aan dat nummer zit. En je wilt het ook met respect en een bepaalde intensiteit kunnen blijven brengen.”

Joris: “We hebben de eerste batch nummers in juni 2023 opgenomen, maar we hadden ons toen al ingeschreven voor de Popronde. Daar werden we echter in 2023 niet voor geselecteerd. En volgens mij hebben we toen pas bedacht van oké, dan gaan we een plaat maken.” Tom: “Die was in de zomer van 2024 redelijk af. Maar toen deden we wél mee aan de Popronde en was het slimmer het album weer even op de plank te laten liggen.”

Jeroen: “In de studio hebben we het maximale voor de plaat gedaan, dus alle toeters en bellen er bijgehaald. Maar je moet de nummers wel kunnen vertalen naar het podium. Met z'n vieren, waar je geen violen en saxofoon hebt. Dus wat dat betreft was de Popronde ook wel het moment dat we die vertaalslag leerden maken.” Tom: “Bij sommige nummers die we toen live hebben geprobeerd, hadden we zoiets van: ‘oh, dat moeten we toch wat anders doen in de studio.’ Bij een paar nummers die in de studio zijn opgenomen voelden we niet die energie die we op het podium wel hadden. Bij ‘Amerika’ bijvoorbeeld: daar zijn we nog wel echt een dagje voor naar de studio teruggegaan om veel toe te voegen. Ook om die energie die we live voelden in het nummer er weer in te brengen.”

Jeroen: “We zijn niet supergoed om met z'n vieren in één ruimte nummers te schrijven. Meestal schrijven Tom en ik samen of beiden afzonderlijk een nummer en dat gooien we in de groep waar ieder zijn input op los laat. Joris: “Er staan een paar gezamenlijk geschreven nummers op, maar niet veel. Je bent bij een nummer automatisch toch meer gericht op wat je zelf zou kunnen toevoegen.” Jeroen: “Ik merk dat de liedjes die we tegenwoordig schrijven zich niet meer lenen voor dat je ze allemaal ter plekke bedenkt. Dan kan je beter thuis wat uitproberen dan met z'n allen in de studio wachten.” Joris: “We zijn voor deze plaat een paar keer een weekend ergens anders gaan zitten, in Friesland bijvoorbeeld. Met z'n vieren en dat je verder helemaal nergens anders naar toe kunt. Dan heb je echt de tijd om het af te maken.”

Jeroen: “Soms is de tekst ondergeschikt aan de muziek. En dat is best lastig als je met z´n allen hebt besloten een conceptplaat te maken. Ik had snel wat opgenomen en dacht meteen van ‘dit klinkt lekker met al die klanken van de a’s’. Maar het klonk óók als Amerika-bashing en past dat dan wel binnen het concept? We hebben toen van alles uitgeprobeerd om het werkend te maken.” Tom: “Daarin verschillen wij enigszins van mening: voor mij is een tekst niet ondergeschikt aan de muziek.”

Jeroen: “Je merkt dat je andere referentiekaders hebt. Dat idee dat je hebt bij een nummer of tekst, dat dat heel anders kan zijn wat ik er bij voel dan wat een ander erbij voelt.” Joris: “’Amerika’ wilden we eigenlijk al opnemen tijdens de eerste studiosessie, maar we hadden nog niet goed uitgesproken dat het oké was.“ Maartje: “Ik kan me herinneren dat er wat spanning was, dat we toen gezegd hebben... ...oké, we laten het voor nu liggen. We moeten dit eerst even samen uitspreken voordat we verder gaan.”

Joris: “Dat nummer gaat over mijn vader die me altijd belt als ik op mijn werk ben. We waren volgens mij die demo aan het opnemen en toen heb ik dat snel ingezongen. En dat klonk wel lekker.” Jeroen: “Joris heeft een soort andere delivery dan wanneer Tom zoiets zou zingen. Dat vind ik echt genieten.” Maartje: “Het is meer laidback, het past gewoon perfect bij dat nummer. Dat hadden wij niet op die manier kunnen zingen.”

Tom: “Het is zo'n liedje dat in essentie altijd werkte, maar we hebben het een ander arrangement gegeven en de tekst wat aangepast. Omdat we nu gezien minder tevreden waren over die eerste versie. We hebben dit nummer live wel in een aantal verschillende versies gespeeld voor we het weer opnamen.” Jeroen: “Het is eigenlijk het nummer dat voor mij nog steeds in essentie Misprint omschrijft, of het eerste nummer dat als Misprint voelde, waarin we tekstueel vatten wat we probeerden te doen. Dus het voelde eigenlijk wel heel logisch om dit nummer mee te nemen naar dit album.”

Joris: “Ik had een beeld voor ogen, maar de uitvoering werd eigenlijk een beetje verpest door het Nederlandse weer en de weersomstandigheden. Een heel groot vel geel papier van 2,5 bij 9 meter ergens neerzetten in de uiterwaarden als achtergrond voor een monobloc was even een struggle, maar uiteindelijk is het wel gefixed in de foto. En ik heb uitsnedes gemaakt van dat grote vel papier en dat zit – met handgemaakte tekening – bij de eerste honderd exemplaren van het album. De foto op de hoes vind ik wel charmant: een Nederlands cliché landschap.”

Tom: “Mart kennen we al lang en hij heeft ook op andere releases meegedaan. Hij heeft een heel scherpe blik en ook ideeën die misschien heel subtiel zijn, maar uiteindelijk best wel een significante impact hebben op een liedje. Hij heeft ook actief meegedacht over bijvoorbeeld de arrangementen.” Jeroen: “Het is ook verfrissend, die blikken van buiten. Het is fijn om ideeën aangereikt te krijgen en dan te kijken wat je ook vet vindt of niet.”  

Tom: “Het is wel de magie van hier in De Basis. Je zit op een plek waar nog veel meer mensen zijn om mee te sparren.” Joris: “Klopt, het is een fijne hub van mensen die heel serieus en veel met muziek bezig zijn en waar je makkelijk je vragen kwijt kunt, bijvoorbeeld over het drukken van een plaat.” Tom: “Een mooi voorbeeld is drie jaar geleden toen Merleyn op de dag van onze ep-release een grote lekkage had. Iedereen hier in De Basis ging toen alle locaties bellen op zoek naar een ander geschikt podium voor de release.” Maartje: “Ze snapten allemaal wat het betekent. Toen voelde ik echt van ‘oh ja, dit is dan de hub, met alle superhulp’.” Tom: “Wij zijn ook onderdeel van RONEO (Rock Orkest Nijmegen En Omstreken) en daar merk je ook heel veel verbondenheid met andere artiesten.”

Maartje: “Eventuele festivalshows is zo'n ding waar we ook mee bezig zouden moeten zijn.” Joris: “We hebben niemand van buitenaf die ons daar mee helpt. Soms is het gewoon lastig om een beetje prioriteit te stellen.” Jeroen: “We hebben deze plaat gemaakt terwijl we ook allemaal praktisch fulltime werkten ernaast. Dat laat enerzijds wel zien dat we echt een drive hebben om dit te doen. Maar het zorgt er ook voor dat je soms stap voor stap moet denken.” Tom: “Het is nu heel erg de focus op deze plaat en laten zien wat die plaat is. Dat is wel heel erg belangrijk. En daarna gaan we gewoon weer vooruit kijken: we hebben nog volop ideeën.”