De kleine zaal van Luxor in Arnhem is doorgaans al een intieme zaal, maar veel knusser dan zondag bij de releaseshow van hun tweede ep én tevens het afscheidsoptreden van Penvriend krijg je het niet snel. Het indie-folk duo speelt een mooi ingetogen set nummers, met een aanstekelijke zachtheid. Zittend op lieve lage krukjes en in continue interactie met een beleefd en sympathiek publiek brengen Twan Stoffels en Imre de Graaf met twee andere muzikanten zowel oudere als recente nummers van Penvriend ten gehore. Twee uur zachtheid in potentieel harde tijden.

Al zeven jaar bestaat Penvriend nu - een initiatief van Imre (gitaar en zang) uit Utrecht en Twan (gitaar en zang) uit Arnhem - vanaf hun ontmoeting bij een open podium in Houten. Het begin van een vriendschap én het begin van een penvriendschap, want de twee muzikanten zijn elkaar vanaf die tijd blijven schrijven. De associatie met het handgeschrevene wordt ook deze avond gecultiveerd, in de vorm van handgeschreven setlistjes die op het podium liggen en de ‘mijmeringen’ van de twee die tussen de nummers door te horen zijn.

Die mijmeringen zijn soms op band opgenomen, soms live uitgesproken. Met mooie terugblikken naar ambachtelijkere tijden (of een progressieve beweging in wording, natuurlijk). Ze kunnen gaan over van alles: herinneringen, zelfinzicht, het maakproces van de nummers. Met als absoluut hoogtepunt de verhalen die uiteindelijk nergens naartoe gingen, zoals het prachtige verhaal over de Popronde (Penvriend was in 2022 deelnemer) of de kleine anticlimax die het duo in Berlijn beleefde.

Het concert

ep-presentatie Penvriend, zondag 2 november 2025, Luxor Live in Arnhem

© Iris Wissenburg

Penvriend

Bij de releaseshow van hun tweede ep Don't Mind If You Let Me Down vanavond worden Imre en Twan bijgestaan door bassist Guus ten Klooster en gitarist Shane Voortman (die ook de ep produceerde, mixte en erop meespeelde). Imre uit zich tijdens de eerste minuten van het optreden bijna verontschuldigend in één van haar mijmeringen: “Soms wou ik dat ik kon schreeuwen op het podium, felle en kwade liedjes schrijven”. Om dan te vervolgen met “maar mijn liedjes zijn nu eenmaal klein en mijn stem is nu eenmaal zacht… en dat is ok.” Ja, dat is inderdaad helemaal ok.

Toegegeven, een verlangen naar een fijne beat af en toe, of naar een uptempo nummer over sociale ongelijkheid of ander onrecht, was ondergetekende inderdaad niet vreemd deze avond. Maar dit is wat Penvriend is en dat is prachtig. Wat een kleine zaal, vier vaardige muzikanten en een fijne sfeer al niet teweeg kunnen brengen. Stemmen die wonderschoon bij elkaar passen, fijn rustig gitaar- en basspel zonder al te veel ijdelheid, mooie liedjes en muzikanten die ook nog eens heel prettig en aardig reageren op uitingen uit het publiek.

© Iris Wissenburg

Penvriend

Je vraagt je dus af wat muziek eigenlijk nodig heeft op zo’n avond als dit. Een ingewikkeldere akkoordprogressie? Hoeft niet per se. Meer geëngageerde teksten? Ook niet nodig. Opzwepende elementen? Nee, niet essentieel. De nummers van Penvriend zijn zo integer en zacht en de manier van spelen - met soms 3 gitaren tegelijk, waarom ook niet? -  zo rakend en wars van ijdeltuiterij dat het eigenlijk onmogelijk is om niet een stukje gelukkiger te worden van zo’n intieme avond met de heren en dame van Penvriend and friends. Jammer natuurlijk dat het duo na dit concert stopt met optreden, maar we zullen Imre en Twan vast nog in andere samenstellingen tegenkomen. Zoals in het geval van Twan bij de Arnhemse indie- en garagerockband The Garnals. Vanavond bracht het duo in ieder geval kleine en unieke liedjes. Twee uur zachtheid in potentieel harde tijden.

© Iris Wissenburg

Penvriend

Fotoverslag