Nadat het met zitplaatsen gevulde Openluchttheater in De Goffert in Nijmegen een uitwijkmogelijkheid bood voor Doornroosje tijdens de corona-crisis, is men daar deze zomer concerten blijven organiseren. Als een van de laatsten staan vanavond Kurt Vile en zijn backing-band The Violators geprogrammeerd. Het is inmiddels wat frisser, maar ook al vroeg sfeervol donker. De tuinfeest-ambiance, compleet met gedeeltelijke overkapping en slingerlampjes, zou een perfecte setting moeten zijn voor de meest laid back Amerikaanse singer-songwriter van het moment.

Ondanks dat de aanvangstijd kort van te voren is vervroegd, is het Openluchttheater al goed gevuld wanneer het Australische Mess Esque het podium betreedt. Het duo Helen Franzmann en Mick Turner - ooit lid van The Dirty Three - maakt een gruizige dreampop die niet helemaal geweldig land vanavond.

Het publiek lijkt er ook niet helemaal bij; binnenstromende mensen moeten elkaar nog opzoeken tussen de geordende banken van het Gofferttheater voordat de rap invallende duisternis dat onmogelijk gaat maken. De uitgesponnen nummers en Franzmanns even dromerige als klagerige zang vergen onder deze omstandigheden misschien net iets teveel van de luisteraar. Na een flink half uur verlaten ze alweer het podium onder een beleefd applaus.

Het concert

Kurt Vile and the Violators
+ Mess Esque
Woensdag 14 september 2022
Openluchttheater De Goffert

 

Mess Esque

Er zit behoorlijk wat tijd tussen de optredens. Een tijd die velen gebruiken om de gigantische rijen voor de bar van het Openluchttheater te trotseren. De barmedewerkers lijken dit seizoen nog niet helemaal voorbereid op de dorst van een uitverkochte tribune als vanavond.

Als Kurt Vile op zijn onmiskenbare wijze het podium opslentert, is de aandacht helemaal terug. Bij opener 'Palace of OKV in Reverse' verdrinkt zijn gitaar nog wat in de mix, maar later wordt het geluid een stuk beter. Bij het opvolgende 'Loading Zones' horen we zowat een één op één kopie van de plaat. Zijn muziek is net zo relaxed als hij zelf. Zijn teksten even ironisch als de twang in zijn stem. Toch heeft het live ook allemaal een zekere vlakheid, al is dat evengoed juist een belangrijk stijlkenmerk op zijn albums.

Ook op het podium zelf gebeurt niet zo veel. Toegegeven, er hangt een coole backdrop en Vile wisselt letterlijk bij ieder nummer van gitaar, maar visueel blijft het allemaal behoorlijk statisch. 'Thank You. Love You.'; het is alles dat we af en toe te horen krijgen en het lijkt soms voor het toeroepende publiek een uitdaging om een extra reactie los te krijgen. Het mag niet baten.

Kurt Vile and the Violators

Dat men muzikaal wel degelijk anders kán, horen we even bij 'Wakin on a Pretty Day', waar ineens wel naar een steviger crescendo wordt toegewerkt. Gitaarsolo en drums raken daar op het eind even heerlijk van de rails. Het doet bijna denken aan Vile's oude band The War On Drugs. Het levert ook het grootste tussentijdse applaus op. Bij 'Pretty Pimpin' wordt de gezapigheid echter weer hervat waar het twee nummers eerder is blijven liggen.

En zo kabbelt de set zich na anderhalf uur naar een einde toe. We krijgen met 'Like Exploding Stones' en 'Cool Water' nog twee toegiften, al zijn Kurt en zijn Violators tussendoor zo kort van het podium dat sommigen het niet eens gemerkt zullen hebben.

Het was allemaal zo laid back dat er niet zo veel leek te gebeuren. Voor sommigen waarschijnlijk precies zoals ze het willen hebben. Kurt Vile is absoluut authentiek. En synergie tussen persoon en muziek is voor een deel wat een goede singer-songwriter kenmerkt. Een tegenvaller zullen weinigen het echt noemen, maar ergens hadden we zelf vanavond toch op net wat meer muzikaal vuurwerk  gehoopt.

Setlist Kurt Vile

Palace of OKV in Reverse
Loading Zones
Bassackwards
Hey Like a Child
Check Baby
Runner Ups
Flyin (Like a Fast Train)
Say the Word
Mount Airy Hill (Way Gone)
Wakin on a Pretty Day
Pretty Pimpin'
Hunchback

Encore
Like Exploding Stones
Cool Water

Kurt Vile and the Violators