In drie decennia heeft The Brian Jonestown Massacre uit San Francisco een zeer consistent oeuvre opgebouwd met hun eigenzinnige mix van sixties psychedelica en shoegaze. Met twee nieuwe albums dit jaar staat de teller van het project rond de uiterst productieve centrale man Anton Newcombe inmiddels op 21 studio-albums. Donderdag 6 oktober staan ze in het Nijmeegse Doornroosje.

Vroeg starten

De vroege aanvangstijd van acht uur hintte er al op dat er lang zal worden gespeeld en je kunt niet zeggen dat er met een knal wordt begonnen. Er is geen support-band en de zevenkoppige formatie neemt rustig hun positie in. Met de langharige, met cowboyhoed getooide, kettingrokende zanger/gitarist Newcombe als middelpunt. Map met teksten voor zijn neus. De band dobbert langzaam zijn opener 'We Never Had A Chance' in. Met maar liefst vier gitaristen wordt er samen met de voor de band zo karakteristieke tamboerijn in combinatie met de galmende zang van Newcombe een hypnotiserende muur van geluid gevormd.

Het concert

The Brian Jonestown Massacre 
Donderdag 6 oktober 2022
Doornroosje Nijmegen

Althans, wanneer er daadwerkelijk gespeeld wordt. Want de toch al overwegend korte nummers worden afgewisseld met lange tussenpozen, waarin de band uitsluitend onderling wat communiceert. De talrijke gitaarwissels gaan gepaard met uitgebreid overleg en af en toe wordt er zelfs openlijk geruzied over spel en geluid alsof men knus met elkaar in de oefenruimte zit. Na 'You think i'm Joking' verdwijnt Newcombe zelfs even van het podium, blijkbaar op zoek naar iets. Het publiek is geduldig maar de onrust in het goedgevulde Doornroosje neemt wel merkbaar toe.

The Brian Jonestown Massacre

Keerpunt

Ondanks het omvangrijke oeuvre ligt het zwaartepunt van de setlist vanavond vooral bij de laatste albums Fire Doesn't Grow On Trees en The Future Is Your Past, waarvan die laatste zelfs nog officieel uit moet komen. Toch is onbekendheid met het materiaal niet echt een probleem. The Brian Jonestown Massacre is geen band van individuele nummers. Het is enkel het al uit 1996 stammende 'Anemone' dat op duidelijke herkenning bij het publiek lijkt te stuiten. Het is het oudste nummer dat vanavond wordt gespeeld.

Wanneer Newcombe zich bij 'Servo' tot bloedens toe bezeert aan een losgesprongen gitaarsnaar en er een pleister uit het publiek wordt aangereikt markeert dat een keerpunt in de set. Alsof de band zich na anderhalf uur ineens realiseert dat er ook nog mensen in de zaal staan. De sfeer wordt meer ongedwongen. Ook muzikaal. Tussen nummers door is er nu ruimte voor wat spannende instrumentale improvisatie en ook de overige hoogtepunten van vanavond bevinden zich eigenlijk allemaal in het laatste uur.  

De stevige uitvoering van 'Forgotten Graves' staat als een huis en de galmende climaxen van 'The Mother Of All Fuckers' en 'When Jokers Attack' - waarbij de elders overwegend monotone drums even carte blanche krijgen om helemaal los te gaan - zorgen toch nog voor kippenvelmomenten. Sommige nummers gaan nu zelfs zonder pauze in elkaar over.

Setlist

We Never Had A Chance
The Future Is Your Past
Fudge
The Real
Do Rainbows Have Ends?
Number One Lucky Kitty 
Pish
Wait A Minute (2.30 To Be Exact)
Anenome 
Nightbird
Your Mind Is My Cafe
You Think I'm Joking? 
Don't Let Me Get in Your Way 
Forgotten Graves
The Mother of All Fuckers
Nevertheless
Servo
When Jokers Attack
Sailor 
A Word
Abandon Ship 

The Brian Jonestown Massacre

Geduld beloond

Met het voor de gelegenheid lang uitgesponnen 'Abandon Ship', waar de gitaarmuur met nog een vijfde exemplaar wordt uitgebreid, weet The Brian Jonestown Massacre dan ook toch nog op een mooi hoogtepunt te eindigen. De minutenlange oorverdovende feedback die naklinkt uit de speakers terwijl de band het podium verlaat lijkt na de uitgesponnen de set ook nauwelijks ongepast. 

Tweeënhalf uur is er gespeeld. Het had een enorme aanloop nodig, maar het geduld werd wel beloond. Had Anton Newcombe zijn vinger maar aan het begin van de avond bezeerd, denken we haast...

The Brian Jonestown Massacre

The Brian Jonestown Massacre