De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het debuutalbum van Cloudsurfers - Don't Know What Hit Me.

De band

Cloudsurfers is een vierkoppige surfy garagerockband uit Zwolle en Nijmegen met Friese roots. Thom Liesting is zanger/gitarist, Jessica Fendersea speelt bas, Ramses Hooymeijer zit achter de drumkit en tenslotte is er gitarist Pieter Sloot. Ergens in de tweede helft van 2019 werd de band opgericht en in november dat jaar werd het eerste optreden gegeven. Vanaf toen is het snel gegaan; er werd indruk gemaakt op Stairway to Hedon (publiekswinnaar), Kabaal am Gemaal (winnaar) en bij de online versie van de Roos van Nijmegen. Ook won de band de Kleine Prijs van Friesland, wat vruchten afwierp in de zin van deelname aan Hit The North (talentontwikkelingstraject) en dat de band mag optreden op Eurosonic Noorderslag 2022. Het kan niet anders, dan dat er behoefte is aan bands die ouderwets te keer gaan op hun instrumenten. Cloudsurfers passen dan ook perfect in almaar toenemende populariteit van bands als Thee Oh Sees, The Chats, de eindeloze rij projecten van Ty Segall en King Gizzard & The Lizard Wizard. Hoe beoordeelt 3voor12 Gelderland het debuutalbum van dit jonge viertal? 

De muziek

Die gezamenlijke voorliefde voor bands Thee Oh Sees of Together PANGEA is uiteraard terug te horen op Don't Know What Hit Me. Tien tracks waar de energie van af spat. Soms furieus rockend, maar ook surf, punk en grunge horen we terug op dit knallende debuut. 

De aftrap is de allereerste single van de band, het ijzersterke ‘Surf The Cloud’. Uitstekend ragtempo, de schreeuwzang is precies goed, gierende gitaren en het vlammende drukwerk maakt het helemaal af. Lijkt het nummer na twee-en-een-halve minuut gedaan, wordt nog even doorgepakt en klokt dit openingssalvo net boven de 3 minuten. Om meteen door te trekken met het titelnummer, waarbij je gaat afvragen waar al dit lekkers vandaan komt, maar het smaakt absoluut naar meer. 

Veel van de teksten zijn van de hand van zanger Thom Liesting. Psychoses, angststoornissen, verwarrende relaties, psychiatrie, medicatie, ziekenhuistaferelen, de mentale strijd met jezelf, maar ook fijne jeugdherinneringen, reisherinneringen en de verwarring die bij lust en liefde komen kijken. Samen met de rest van de band is dit gegoten in tien optimische, afwisselende tracks. Zo heeft ‘Prices’, inmiddels uitgebracht als de derde single van het album, precies dezelfde catchiness als de nummers van garagepop klassieker Badillac van Together PANGEA. Een label dat eigenlijk ook op het raggende 'Sweet Tooth’ te plakken is. Dat de band muzikaal niet voor één gat te vangen is, horen we in ‘My Body Is Weak’, waarin een tweede stem van een jongedame mooi samengaat met de rasp van Thom, terwijl het nummer eindigt in explosie van geluid. 

De tweede kant van de plaat gaat furieus van start met ‘Samples’ en ‘Shrink’. De tomeloze energie van de band is goed vastgelegd met hulp van Chris Wassenaar van de band Psychotic Lumberjacks. Het werd gemixt door Redmer Kamsma (van de bands JSSY en Magnetic Spacemen) en het werd gemasterd door Pier Durk Hogeterp in Wisseloord Studios. Als het tempo iets lager ligt, zoals bij 'Dad's Advice’, krijg je spontaan zin om de zee in te duiken of te surfen. 
 
Eén van de sterkste nummers op de plaat is ‘Pancreas Infection’, waarbij Thom's stem in de verte doet denken aan Kurt Cobain. Sterke zanglijn, beukend drumwerk en de hoge tonen van de gitaren laten je watertanden. Dan ‘Sincere’, het laatste nummer alweer, waarbij de band zich een andere kant laat zien. We horen een strijkinstrument en naast de stem van Thom, is er een warme vrouwenstem, vriendin Bo en dus niet Jessica. Hierdoor kunnen we dit zelfs een duet noemen en het vormt een gedurfd slot van dit debuutalbum. 

Het oordeel

Cloudsurfers haalt haar inspiratie uit bands uit de Californische garagerock en de Australische psychrock maar zeker ook uit de talloze gitaarbands die Nederland rijk is. Dat horen we niet alleen terug op debuutalbum Don’t Know What Hit Me, dit bleek ook al uit de werkethiek van dit viertal. Op het podium werd elke keer het maximale gegeven, maar vanwege coronamaatregelen moest er een streep door de met optredens overladen agenda. Het siert Cloudsurfers dan ook dat dit ze niet heeft tegengehouden om dit album uit te brengen. Hierdoor moesten ze extra creatief zijn om het benodigde geld bij elkaar te krijgen, zoals de verkoop van zelf geverfde t-shirts en een onmisbare bijdrage van de oma van Thom.  En het resultaat is uitstekend. Tien tracks met het hart op de juiste plaats, hoog tempo, heerlijk gitaarwerk en hectisch drumwerk. Zodra er weer mag worden opgetreden zal het Cloudsurfers voor de wind gaan.

Don’t Know What Hit Me is beschikbaar op geel vinyl.