Popronde Arnhem is voor de bijzondere settingen al de moeite waard Popronde Arnhem is voor de bijzondere settingen al de moeite waard

De avond begint met het kleurrijk geklede Juneville in de thuisbasis van Kroese Records. Geen onbekende voor de Gelderse muziekvolger, maar desondanks een graag geziene gast. Zakelijk maar sfeervol, doet Juneville wat het altijd doet: een goede dosis swing met passie en vakkundigheid brengen. De verrassing zit hem in het nieuwe materiaal: het als een piano-ballad startende ‘Why’ is een nummer dat goed bij de identiteit van de band en zijn muzikanten past. Meeslepend en bluesy. Meer goed nieuws: de nieuwe plaat is bijna af. Dus: tot snel!

Kapper, kledingzaak, bibliotheek of boekhandel. Het maakt op dit moment niet uit waar je het Nijmeegse Thaïti neerzet, het is een enkele reis naar hun eigen, warme en gezellige Thaïti-eiland. Een iets groter venue zou voor de drummer wel prettig zijn, want deze is vanavond weggestopt in een achterportaaltje, maar dat mag de pret niet drukken. Het swingt en het bulkt van de energie. Bovendien is het duidelijk dat de band met hun live performance flinke stappen heeft gemaakt. Is Thaïti volgend jaar te groot voor de popronde? Wellicht!

Desi Ducrot betovert niet veel later op de avond het industrieel uitziende BOKA (toplocatie!) met haar zwoele sound. De in het rood geklede Zeeuwse zangeres wordt enkel begeleidt door een gitarist en is verder bewapend met glas wijn en microfoon. Haar stem doet echter al het zware werk, waardoor ze een imposante verschijning wordt, die uitstraalt dat ze er plezier mee heeft. Echter, dit lijkt een locatie te zijn waar enkel de normale cafégangers zijn verschenen en dat doet mevrouw Ducrot wel wat te kort. In deze setting is het namelijk indrukwekkend.

Het drukst is het vanavond bij Snow Coats, in MeeM, Eten en Drinken, dat een klein verkeersinfarct ondervindt, maar een show ziet die niet teleurstelt. De hartverwarmende zang van frontvrouw Anouk, soms begeleid door een verfrissende banjo-sound, maakt het fijne kost voor getraind en ongetraind oor. Ze houden zich eenvoudig staande onder niet al te makkelijke omstandigheden (razendsnel opbouwen in een krappe ruimte, nauwelijks tijd voor een soundcheck). De reactie van de toegestroomde meute is dan ook begrijpelijk zeer waarderend. Deze groep artiesten blijft Gelderland (en dit jaar vele andere provincies) verrassen met de vrolijke en opgewekte sound die ook vanavond weer evident is.

Het onlangs jarige Luxor Live is voor vele popronde-lopers het centrum van de avond. 3voor12 Gelderland ziet daar het kraaknieuwe Kitchenette een memorabel showtje spelen. Als je binnenkomt lopen in een refrein of een explosief outro van de band rond Chris O. Kikic, dan heb je het zitten. Weer een band die je moet volgen... “End of Summer” is de titel om te onthouden. Misschien kletst frontman Kikic iets teveel tussen de nummers door, maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt met de grootse tracks die wat doen denken aan de uitbarstingen van bijvoorbeeld een The War On Drugs. Deze band voelt helemaal niet vervreemd in het ‘grote’ Luxor.

Een laatste band die indruk maakt is het Rotterdamse Anemone en zij zijn bijna net zo vers als eerst bovenstaande. In een dichtbevolkte Pegasus Pub blaast de band na een chaotisch en rommelig begin, het publiek letterlijk omver. De akkoorden worden uitgemolken tot er geen druppel energie meer in zit. Dat terwijl het al de tweede show van de dag was. Het gebeurt In zulke mate dat een groot deel van het publiek buiten besluit buiten te gaan staan. De reactie van het publiek is echter ongepast, want de flauwige, maar charismatische frontman brengt de juiste energie voor een avondje popronde. Ter illustratie: hij staat na enkele nummers al op de bar te schreeuwen. De grauwe fusie-grunge die Anemone levert gaat men vast nog vaker ervaren. Bovendien zit er bij vlagen een poppy randje aan. Duidelijk: een terechte toevoeging aan deze talentvijver.